Tekstweergave van NL-WbdRAZU_WC_1913_005

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
jaargang 44e zaterdag januari 1913 zondagsblad wijksche van courant iets leven dat zonnig hem maakt verheugt zijn dan niet hopen mocht hebben laat zoo hem hij hoop land zijn der beste toekomst leidslieden vertrouwen zij geven ons provincie utrecht advertentieblad nieuws- immers ieder mensch heeft wel voor staat bij ver- lang stil maar zijn vol moeten goeden vertrouwend moed niet gende der zijn wanneer vankelijk doeningen wanneer rustelooze smart droefheid over nen die dezelfde beurtenissen maken wisselen altijd verschillend wanneer niet zijn arbeid vroolijk dagen blijven voor gedurig terugkeeren bedrijvigheid niet niet treuren rustig door niet die stroom die iedere ander strijd die van ons lichtste vaste dag vreugde zijn gelijk goedsmoeds ons leven lentedag zijn weer van zorg gaat dingen ander ander schij- leven altijd aan- ont- vol- an- ge- bij ook maar tenissen der gelijke dagen gebeur- zijn ook maar sterkris struiken boomen met den heet rondom liggen tallen ontbladerden vlokkig fonkelen zichtbaar klare wit wijde toegedekt met staan glin- lan- tweede blad leden achter zich ziet zooveel van zooveel eigen dat ook verkeerdheid ons dat weemoedig ons overtuigt schuld stemt qver dit dat denken felen dat behoeven niet angstig niet vermof- weg verleden moeten die den moed tot leven maar van zien zijn kunnen dat nieuw maar nieuw weinig jaar immers onder zou gaat alle dagen niet zon gelijk gaat zijn wij eten drinken kracht moed niet anders dan levens- onder oogen durven zien goede strijd hebben* was vooruitzichten jaar 1912 van beëindigd niet bloed onder begon was toen rekend uitzien mende maar wa'nneer naar hebben den moeten arbeid mee die voor- afge- ko- hebben onze kracht slapen januari gaan december uit wandelen oorlog oorlog toen eindigde was die zucht eindelijke eeuwen digheid uit kundige maar werd wijs volkerenstrijd harten hij naar bloedig hiervoor zich van noodzakelijkheid toch verlossing vrijheid der niet onderdrukking menschen vol dat zijn laat den ontzetting geschied- uitroeien zelfstan- ondanks balkan oorlog be- welk eeuwenlang heerschappij geheel delijk uit den zwaard weten greep balkanvolkeren bekneld hebben van onderworpen los den worstelen toch vreemde turk door ein- zich onzen wel noodig moed sterkte van daarom moeten den aan iedere dagen eindeloozen voorafgaande volgende weken keten schakel maanden van gelijk uren ons den weten druk van vrij dat maken verleden ook van wie dat verleden zich voortdurende heden zijn niet bewegingen dragen tot kan belemmering hem last heeft werkzaam- wordt die tot hij met bij alleen richten moed kunnen met vertrouwen iets uit- die zien vatten helder wil zijn nieuwe want dat hand werk oog toekomst krachtig wil moet aan- bezorgd maar niet eentonigheid onafzienbare andering men gaan wisseling van reeks zonder dagpn zonder ophouden één die lange ver- ko- nissen ons gemoed reflectie dingen van onzen gebeurte- geest iedere an- korter mag zijn dat eene wat dat ring heid niet opstaan ger breken dat van den verschillen den eenen anderen andere lange grijze dag zijn dagenreeks wal wat eentonig- wat zoo langer vroe- later ge- gebeurtenis naarmate ders dere gebeurtenis maar ook reflecteert zelf reflecteert iedere anders anders gelijke zijn an- nenste eerste lijke bijgaan vorm wanneer reflectie gebeurtenissen ervan plaats dagen dan noch naar ervan zien jaren dan den naar maar uiterlijken ook niet ons die uiter- letten voor- naar bin- jaar achter als toonen glimlachend daarom dit gezicht nieuwe moeten jaar gen bloeien lichtgroen schijnt niet vochtig weien zingen dag zend wanneer dag gelijk anders kleurig ons blauw toch glanzend toch van hart niet aan bladerenkleed vogels boomen van dan verschillend der aanhoudenden vol den wat van bloemenpracht onder hooge blij wel anderen mei zonneschijn uit zoo verlangen guur ooit noemen luchten zijn gelijk glan- re- schilder vol kleurig den wazigheid herfst als luchten zijn palet teer-blauw van boomen als winter vrede staan gereed voor 1913 zal begin van maar dagen die geen dagen somber reden klaren voor ernstig zijn dag lichter dan zijn voorganger iedere eeuwen dreigde eindelijke naar beangstigende alle lang oplossing waarschijnlijkheid europa's brengen vraag rust van be- die begin laten dan hopen goed dat niet ook kan van licht met ons donkerste hart vreemden overschijnen zon glans die ons dan gane wat wat laten vragen overziende toekomst verleden belooft nieuw ons wat voorbij bracht intreden dat jaar ge- daarom straks kelijkheid 100-jarig herdenken bestaan onzer onafhan- zelf wie weet wat lachen zijn vertrouwen altijd vol reden goeden moed glim- vraag leven heeft beteel> voorbije als afsluit die opmaken nis koopman jaar jaarswisseling omdat rekening zijne ons dan van voor voorbije boeken zoo- ons dat maar als eigen schap wacht van zorgen omsloten welke vreugdevolle verlossing leed levenskring welke weliicht arbeid blijd- ons maar reden zoeken lijkt altijd niet wanneer zooals droevig zooals leven treuren zou zwart moeten omdat wenschen wereld alles zijn maar komst gedaan vergetelheid klokslag weggestorven keeren hebben van naar dan den als hebben oude land nacht der jaar laatste toe- ons der dat kunnen wat kunnen ook niet dan ook glimlachend nog nog blijde erger wel zijn kregen zien om- niet goed dat mensch