Tekstweergave van NL-WbdRAZU_VHL_1885-01-11_003

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
OüDDORP ( Z.H .) 21 Jan . 11 ure . Het bestuur van den polder Oudeland , in de raadkamer : de levering van pim . 700 Öterès onder houdsgrint , Enkuuüsex 22 Jan 12 ure . Het Kerkbestuur der Chr . Ger . Gem te Urk , in het logement en Urker veertuis van A . Eob , het amoveeren der be«taaade ea het bouwen eeuer nieuwe kerk met bijbek . wetkeu ten behoeve van bovengeu . gem . In dezelfde kronyk wordt verraelfl . dat fla tr4 - beltijd , waarin men in 1572 leefde , oorzaak was , dat de kaas , het gcheele jaar door , tegen 2 guldeii 10 stuivers de honderd pond verkocht werd M . IJ . M . 1.1 . F . B . ' POSTERIJEN . Staat van Brieven , geadresseerd aan onbekenden , verzonden door het Postkantoor Vianen gedurende de eerste helft der maand > ovember 1884 . /-•. //. van dei ' Bijl ie Amsterdam . Jubüb van der Leeden te Ev^rdingen . J . Verhaar te liulterdam . LAHDBQUW . Mgemeent Tentoonstdling in ISSö teP/irmerend . Het Hoofdbestuur verzoekt beleefdelijk aan de Afdeelingsbesturen en particulieren , die door het beschikbaar stellen van uitlovingen het welslagen der Algeraeene Tentoonstelling , dit jaar te Purme - rend te houden , willen bevorderen , daarvan zoo spoedig mogelijk opgaaf te dueu aan deu Secretaris - Penningmeester der Maatschappij te Loosduiueu , ten einde daarvan in het programma voor die ' 1 entüonatelliug te kunnen melding maken . Het Hoofdbestuur der Hollandsche Maatschappij van Landbouw , C , J . VAN UEll OUDEUMEULEN , Voorzitlcr . P . F . L Waldeck , Secretaris . Loosduinen , 1 Januari 1885 . Advertentiën . . *•' 7 .°*^'' ^^ *^"* betoonde belangstel - ling bij het overlijden onzer beminde , cnvcrgetelijlve dochter en zuster , betuigen wij bij deze onzen hartelijkea dank . Via « EN , 2 Januari 1885 . Uit aller naam , J . S . IIAKKEUT . R . IIAKKERT — Oppenheimer Men lette op de ïöorflesUge Yflorfaarflei van dienstneming voor het leger in Nederlandsch Indië , omschreven in gedrukte mededeelingen die s;'ra(i !« verkrijgbaar zijn bij het DE - PA RTEMENT VAN KOLONIËN te s Graveuliage en voorts bij - A-XjLE BURGEMEESTERS . Soe het kaai - en boterbereiden in Dettemarken ontstond . In de kronykmatige en geschiedkundige be - schrijving van Purmerende en omliggiude dorpen en meren , door G . vau Sandwijk , wordt het vol - gende omtrent het bereiden van hollandsche kaas en boter in Deuemarken vermeld ; ,, In het jaar 1515 lievolkten eenige VVaterland - sche boereu uit dit oord het eilandje Amager bij Kopenh gen in de Sont gelegen , eu wel op verzoek van koning Christiaan 11 , die dit ten believe zijner vrouw Elisabeth deed . Deze nieuwe bewo - ners zouden vele voorrechten geuiptcn , mits zij daar Edammcr kaas eu boter maakten eu daarvan het Hof voorzagen . Opmerkelijk is het . dat of - « choOn er meer dan drie eeuwen verloopen zijn , de leden en gewoonten onzer voorvaderen uog iii hun nageslacht kenbaar zijn : zelfs de kleeding , die in ons land alleen op Marken is bewaard gebleven , vindt men nog daar , en het gooien van de kat uit de ton , lokt nog heden ten dage ( 1839 ) de bewoners van Kopenhagen dikwijls naar het eiland Amager toe ." E . DE LANG te IJselstein , biedt TE ZOOP aan eenBOiSIiilD voor civielen prijs . het nog niet gclooven , dat gij zoo onmenschelijk wreed zijt , en al zeidet gij het mij nog honderd - maal , gij zijt zoo goed , zoo lief voor het kind en nu ook voor mij . Ach ! hoe zou ik er uit hot diepst voor mijn hart voor danken , wanneer gij afstand deedt van het treurige recht om mij en Henri levenslang ongelukkig temaken . Ja , ja ! ook Henri . Want hij zal opgroeien en vernemen dat gij hem aan zijn moeder ontrukt hebt , toen hij nog zoo jong en onontwikkeld wa «. Hij z il inzien dat hij zijn vader niet verloren zou heb - - ben , indien hij bij zijn moeder gebleven was . O mijn God ! wat moet ik zeggen om uw hart te treffen ? Ik zou mij immers van mijn eio-en moeder scheiden , om ook voor u iedere hinderpaal uit dei » weg te ruimen , die zich aan het vrije verkeer met uw kind in de weg kon stellen . Geloof mij vooral aan u heb ik d.iarhij gedacht . Gij zult mij altijd welkom zijn — ik zal u niet ontwijken Hemi zal niet eens bemerken dat wij ... O ik bid u — ik smeek u : laat mij het kind !» ' Zij had zijn hand gegrepen en trachtte die nu aan haar lippen te drukken . Hij verzette zich daartegen , maar drukte een kus op haar ijskoude voorhoofd . Zij zonk ter aarde en herhaalde haar bede nog onstuimiger . « Ik kan het niet . Julie », riep Bij ,, bij God ! ik kan het niet . Als ik u het kind laat , daa ' weet ik , dat ik u geheel en al verlies , en al het smartelijke , dat gij mij aangedaan hebt , heeft toch mijn hart niet van u kunnen vervreemden . Ik gevoel het iu dit oogenblik meer dan ooit ', dat ik nooit heb opgehoudsa u te beminnen .»' Julie maakte zich van hem los , wierp zich in den hoek der sofa en drukte haar gelaat in de kus - sens . Zij antwoordde niet , maar hij hoorde haar snikken . Na een poos stond hij op , trad op haar toe en legde zijn hand op haar schouder . ,, Julie ", zeide hij met bevende stem , „ er is een middel om het kind altijd bij u te houden .» Zij zweeg . " Kom met hem tot mij terug !» Zij triHe . Zij drukte haar gelaat nog stijver tegen haar handen . « Kom met Henri bij mij terug ,» herhaalde hij » dan is er geen scheiding meer . Ter wille van het kind — heb mij weder lief !„ Zij scheen om het besluit te worstelen ; haar gansche lichaam was in snikkende bewegino-.'piot - scling sprong zij op , wierp zich aan zijn'borst , sloeg hare armen om ziju hals en riep : « Frans ,* Frans ! gij zijt beter dan ik ! Gij zijt eerlijker dan ik Neen , ik wil me zelf niet langer beliegen en bedrie - gen . Niet slechts ter wille van het kind — allan »-, allang reeds bemin ik u weer . En nu vergeet ik het nooit meerln Daar kwam Henri aandraven , in de eene hand zijn trompet , in de andere het klokkenspel . Op den drempel hield eensklaps de muziek op . Wat hij zag , was voor zijn oogen gansch nieuw : vader en moeder omarmden elkaar . Hij lachte tegen haar . Zijn kleine hart begon er een voorgevoel van te krijgen dat er iets onovertrefbaar gclukkigs gebeurd was . Maar toen beiden op hem toesnelden en hem beurtelings of beiden te gelijk met onstuimige lief - kozingen overstelpten , die hij zich wel duidelijk bewust w;is op dit oogenblik in het geheel niet ver - diend te hebben , toen begon hij te schreien . En nu lachten zij hem uit . « jongen ,» zoo heette het « gij hebt er toch het meeste aan toegebracht .» De dames Coraclia en Eléonora kwamen wer - kelijk op de koffij . Haar iriag het loffelijk getuige - nis niet onthouden worden , dat zij zich waardig in het onvermijdelijke voegden . Moeilijker ging het met de weduvva , die schrif - telijk van ( Ie gebeurtenissen onderricht werd . Juüa bhef standvastig . Nu besloot de weduwe zich voor - taan geheel aan haren kianken broeder te wijden . W ie niet naar raad luisteren Tvil , zoo schreef zij , kan ook niet geholpen worden . Zoo spoedig doenlijk volgde de hertrouw der ge - scheidenen . Zij leven heel gelukkig met elkander en / Tenri heeft reeds vergeten , dat er eens een tijd was , waarin papa en mama geen maa en vrouw wilden zijn . Allerlei . NiEüVVJaAUSGEOEÏ van een SCUOKN.WAKEII . Ik paar mijn hartelij.ven groet Aan ' t belang van uw en ' t mijne . Ik streef naar ' t welzijn uwer voot , Zonder zalf of medicijnen , Ik streef hernieuwend met den tijd , Hoofdzakelijk naar doelmatigheid . Dreigt voor velen steeds gevaar . Die zich op grooten voet begeven , Nog erger is het lot hun zwaar , Die op te schralen voet moet leven , Moog dus een elk met kracht en moed , Steeds leven op een goeden voet . Met groote meerderheid van stemmen is in den Zwitserschen bondsraad beslote n tot wederin - voering van de doodstraf . Een koetsier viudt iq zijne vigelante eenprachtig versche tarbot dien hij , zooals een eer - lijke koetsier betaamt , bij den commissaris vanpolitie brengt . Die ambtenaar prijst den koet - sier over zijn eerlijkheid eii zegt hem goedmoe - dig : Als dit voorwerp hetgeen te verwachtenis , niet binnen een jaar en een dag is afgehaald,komt het u in vollen eigendom toe . Een strooper werd wegens overtreding vande jachtwet door deu rijksveldwaehter van zijn dorp bekeurd . — » Dat is een weergasche mooie",raomjielt de bekeurde , i > gister weuscht ie me veel zegen eu nou lapt ie me der bij !" ' s Hert . a . — Onze lezers zullen zeker met veel belang - . stellinij ; kennis nemen van het voli^-onde gediclit van Nicolaas Beets . Het is een lied van dauk door den grijzen bard zijn volk toegezongen , voor de warme ovatie , die ganseli N , derland hem onlangs op zijn zeventigsten verjaardag bracht . Aan mijn Volk . Mijn Volk , ralja eigen dierbaar Volk , Goed Volk der Nederlanden ! Tot aan mijn jongsten ademtocht , Blij't u mijn hart en ziel verknocht Met sterke liefdebanden . Al waart gij koud voor mij geweest , Nog zou die liefde gloren ; Voor haar is ' t HoUandsch hart gemaakt . Ze is met mijn leven zelf ontwaakt . Haar kiem mij aangeboren . Maar nu , hoe hebt ge ook mij bemind , Die in uw midden woonde ! Uw liefde , — diepst gevoelde ik haar.Toen zij mijn tienmaal zeven jaar , Met ai haar goediieên kroonde . De gun*t de » Konings schoot een straal Van luistrijk welgevallen : Geen zweem van afgunst — cl veelmeer , Een liefdrijk ijvrcn voor mijn eer . Vreugde en geluk , bij allen ! Neen ! ' k Stond op dien Septemberdag Niet utussclien dorre blaren "! ' t Was bbem en loover wat ik zag ; De Schoonheid had haar liefsten lach ; Aanbestedingen . Beugenopzoom 14 : Januari , 1 ure . Het ge - meentebestuur , het verbeteren der rivier de Zoom , het bouwen van bruggenduikers , stuwen en het verrichten van daarmede in verband staande werken . Uithuizen ( Gron ) U Jan . 3 ure.Het gemeen - tebestuur , het afbnken der Oud R . Cath Kerk en het op dat terrein bauwen van eene school met 7 localen . aanwijzing namidd . 12 ure . ^ Wehl ( Geld .) 15 Januari . 3 ure . Het E . C . Kerkbestuur , bij de wed . Stokman in de Zwaan : het bouwen eener kerk met toren en pa«torie te Kilder GoaiKCïEM , 19 Jan , 2 ure De voorzitter Pol - - derbestuur van Dalem , in de Gezelligheid , bet leveren van 400 Stères grove griud in 4 gelijk » perceelen . De Ernst liet zijn rimpels varen ; De Wijsheid schonk haar vricndlijkst woord , De Kuust hanr zoetste tonen ; De Dichter bracht zijn hartlijkst dicht . De Jeugd haar stralend aangezicht . Meer waard dan lauwerkronen . Waar waren , o mijn volk , dien dag . Uw twisten en krakeelen , Miskenning , argwaan , nijd en spijt ? Waar iets , dat in dees droeven tijd De harten moet verdeden ? Den hoou'en God zij eer en lof ; Dien d«g was zonder wolken ; Hij toonde uw iiart en waren « ard . Mijn hoogsten dank en liefde waard Eu ' d eertóud aller volken . 3 Jan . 1885 . Nicolaas Bkeïs . liij zich ook weinig om het bepaalde uur . Meest l hij ' s avonds aan en bleef zoolang , dat Julie niet nalaten kon hem een kop ( hee aan te bieden . Zij gateu dan heel gemoedelijk aan ■ de ronde theetafel , Henri zat tusschen hen in , 2ij hielden zich veel bezig met den jongen , wien « deze dubbele zorg voor zijn lichamclijlt ■ verple - ging best scheen te bevallen . Menigma.d , wan - neer lij zich tegelijk naar liem toewendden , legde hij , vol blijdschap daarover , zijn kleine armen rechts en links ora hun hals en trok hen naar rieii toe , zoodat a-iu zijn borst hun lioofden • elkander ontmoetoi en zij heel van nabij elkander in de oogen morsten zien . « tiij moooht niet lastig lijn ,» zcide Julie dan wel , maar een vol - gende maal verzette ^ ij zich toch niet erger tegen zulk een liefkozing . Het gebeurde ook , dat Doider daarbij hare hand greep en drukte , wat ïij zich - wel moest laten welgevallen . In bet kind behoorden zij toch nog altijd bij « Ikander ! Wie hen zoo bij elkander gezien had zonder ite weten wat er was voorgevallen , liatl hen voor gelukkige echteliinien gehouden . Het zoa huu ook niet gemakkelijk zijn geval - len te zeggen , waarom zij het ook niet werkelijk waren . Frans Holder vond zijne van hem gcscheideue vrouw zoo liekoorlijk , dat hij zeker verliefd op liaar zou zijn geworden , indien dat niet geheel en al overbodig geweest was , daar hij eigenlijk mooit opgehouden had haar bekoorlijk te viuden Hij moest zich altijd tot eenige koelheid dwin - ¥ ren . Vaak kwam het hem als komediesp 1 voor voor , dat zij niet nog vertrouwelijker met elkan - der oms^ngen , en hij verg.it zijn rol tusschen - beide wel eens , maar om terstoud te bemerken , dat fiij een vergissing begaan had Want Julie hield zich streng aan de rol , die haar schut en « clierm in hare lastige positie mtxïst uitmaken . Wel was nu de brug neergelaten en een vrien - delijker omgang aangevangen , maar wellicht was het slechts om t«n soort van wapenstilstand te doen , dieonvoorziensspoedig weer kon worden opgeheven E i toch gevoelde zij zich achter hare verschansing lang zoo veilig niet metrals vroeger ; er waren oogenblikkcn , waarin deze verhouding haar erg dwaas toescheen , zoodat zy lachen moest over de stijfhoofdigheid , waar - mede zij haar liet voortduren . En dan weder had zij een gevoel , dat het nog veel dwazer was aan den drang des harten toe te geven , dewijl men toch eenmaal overeengekomen was niet met eikander te kunnen leven . Zoo dat nog maar niet het meest dwaze van alles was ! Zy had wanneer zij alleen was , buien van zwaar - moedigheid , die zich toch niet enkel wilden laten verklarttn uit het verdriet van zich voorbereid , te moeten houden op een scheiding van haar kind . Zoo brak nu Henri's verjaardag aan . Voor Julie was het ditmaal geen dag van vreugde . Zij « Zeker , zeker ,» bevestigde zij op bciireieiide toon Zij noodigde hem uit aan de theetafel plaats te nemen , beproefde ook hem een glas wijn in te schenken , maar haar hand beefde zoo , dat hij haar moest afiossen . » D»t was een blijde dag van daag voor vier jaar !, riep hij . « De gelukkigste van gansch mijn leven . Ik was in koortsachtige opwiudino - En toen men zeide : het is een jongen ! Ik was met een meisje net zoo blij geweest , mi.ar toch toen ze zeiden : het is een jongen I toen was ik gek van blijdschap . Weetje nog .... weet u nog Julie ? En toen dat kleine ding begon te schreeu - wen , voordat ik het nog te zien gekregen had . . . Zjo ieti te beleven is toch de grootste ïaligheid op de aarde .» Hij greep haar hand en kuste die herhaaldelijk . Zy voelde , dat zijn mond warm er op brandde , haar gansche gelaat was als met purper overgoten . » 0 , waarom herinnert gij daaraan ,» zeide zij , ► juist op dezen geboortedag , waarop ik Henri weder verliezen moet , nadat hij maar vier korte jaren de mijne geweest is .« Warme tranen vloei - den kaar over de wangen . « Verliezen ?» herhaalde hij . « Gij verliest hem niet , als hij bij mij is . Mijn huis staat voor zijn moeder altijd open en ik lA steeds mijn uiterste b»8t doen in hem levend te houden de trouwe aanhankelijkheid aan de dierbare vrouw , die hem het leven gegeven en zijn eerste schreden geleid heeft . Henri ! zoo gij ooit vergeten kondt , wat gij « an uw moeder verschuldigd zijt !» Deze plechtige toespraak maakte op den kleinen knasp al heel weinig indruk , rlij wendde nauwelijks eijn hoofd ora . Hij had gezien , dat mama weei.dj •« gehoord , dat papa heel ernstig sprak . Daar hij eicfc de oorraak daarvan niet verklaren kon , had fcij slechts een onbestemd , maar bepiald onaan - genaam gevoel , dat er iets was , wat nu juist niet bq « yn verjaardag behoorde . Hij deed dus , wat in zijn omstandigheden het geschikste was , hij belaadde zich , zooveel hij maar kon , met de mooie presentea en kneep uit . Hij had maar èèn denk - beeld , namelijk om aan de meid in de keuken te laten zien , wat hij gekregen had . Zij moest er ook eens het hare van hebbon . Zg hielden hem niet tegen . Het onaangename onderwerp was nu eenmaal aangeroerd en kon beter behandeld worden , wanneer het kind er niet bij w»s . Julie zag het knaapje zwaarmoedig na en bewoog haar hoofd knikkend heen en weder . « Zoo ïal hij morgen van mij weg gaan » , zeide zij , « bela - den met eijn speelgoed en niet het minste bewustzijn hebben van wat mij zoo zeer bekommert . Het is wel goed , dat een kinderhartje door zulk leed niet bezwaard wordt . Maar wat blijft mij van hem over , als hij mij niet eens mist ? Ik mag hem be - zoeken , zoo vaak ik wil . Ach ! wat is dat weinig ! Hoe weinig voor een moeder ! En ik zal de uren angstig moeten uitkiezen , waarop ik u niet . . . Neen , neen ! de gedachte is onverdragelijk zoo van het kind te vervreemden . Ik mag er niet aan denken .» Hij keek verlegen opzijn handen , die hij on - ophoudelijk tegen elkander wrocf . Aan Julie wat onaangenaams te zeggen , was hem zelf zeer pijn - lijk . Maar hoe kon hij haar spar.n ? » Wij zullen niet nogmaals't hebben , lieve Julie », zeide hij eindelijk , « over wat toch reeds gebeurd is . Wij hebben ons nu eenmaal in die treurige noodzakelijk - heid gebracht om het litfste , dat wij samen be - zitten , zoo ongelijk te moeten verdeelen , de zoon behoort den vader .» » Neen , aan de moeder !» riep zij « Juist een zoon behoort aan do moeder . Z-j heeft voor haar gevorderden leeftijd een mannelijken steun noodig en hij kan hare moederlijke zorg niet ontberen zonder ' t harte te versterven . O ! watisdewet dwaas , die dat niet inziet ! « an den vader de doch - ter , aan de moeder d9 zoon — z > o wil het de ordonnantie der natuur .» » Zoo spreekt gij , omdat gij over ueen dochter te beschikken hebt ,» zeide hij zachtkens . « Hadden wij twee kinderen . . . het kan zijn , dat ik u de keus liet .» « En juist dat e't'ne kind wilt gij mij ontne - men , Frans ?» viel zij hartstochtelijk in . » Ik kan er vriendelijk voor bedanken en vragen of de dames haar niet op koffietijd de eer van eeu bezoek wilden aandoen en haren kleinen eens helpen bij het smullen aan het verjaarsgebak . Deze uilnoodiging viel haar niet gemakkelijk , maar zij behaalde op zich zelve een overwinning . Daa op kwam advokaat Meck aanloopen vóór hij naar da gerüchtszitting ging en bracht een trompet en een prenteb ek mede . De weduwe had eens en voor goed alle rauziek-instrumenten verboden , maar in hare afwezigheid scheen een overtreding veroorloofd . » En deze dag is boven - dien de laatste in uwe woning , ' merkte hij op . De trompret maakte dadelijk een helsch lawaai Zij gaf wel is waar raaar een toon aan , doch daar was zij niet minder om . Üe advokaat stopte zijn ooren toe , ofschoon zij reeds vol watten zaten . Hij informeerde hoe mevrouw hare moeder faet maakte , scheen naar zijn sierlijke woorden te oordeelen niet minder belang te « tellen te stellen in hnar kranken oom , dronk een glaasje wijn op Henri's gezondheid , in de hoop dat het hem niet naar het hoofd stijgen zou , maar be - dankte voor een taartje , daar hij omzijntaiden zulke zoetigheden niet aandurfde . Toon hij ver - trok , kuste hii Julie de hand , knipoogde eens en verzocht verlof over enkele dagen — als zij geheel tot rust was — weer eens te mogen aan - kloppen . Hij had iets op het hart dat er af moest , voordat zijne geachte vriendin , de weduwe van den kanselarijraad , was teruggekeerd . Toen hij dat zeide , bloosde hij als een jongejufvreuw . Op de trap kwam hij Holder tegen , die beide zijn handen vol pakjes had en dus ontslagen was van de verplichting om zijn hoed af te nemen . » Ken allerliefst kind ,» zoo riep hij hem toe , » gij zult veel vreugde aan hem beleven . Maar het wordt tijd , dat hij onder de vaderlijke tucht komt . Neem gij hem van daag al met u mede ?» Holder liep door zonder te antwoorden . « Is er dan zoo n haast bij ?» bromde hij voor zich heen . Nu papa gekomen was , steeg de pret eerst ten top Hij bracht zulke prachtige dingen mede en ieder stuk was stijf in papieren gepakt en moest vol nieuwsgierigheid uitgepakt worden . « Veel te veel ,» knorde Julie , die er , tegenover hem staande , naar keek , „ weer veel teveel .» » Hij is immers de eenige ,» verontschuldigde zich Holder en zag haar weemoedig lachend aan . Zij sloeg haar oogen neer . » Hij geeft er niets meer om ,» zeide zij ontwijkend . nik heb van daag nog niets gebroken .» ver - zekerde Henri pruilend . « Dat beteekent ook heel wat !» " Maar waarom blaast die trompet zoo slecht ? Hoor maar eens papa » Zij gaf werkelijk een kna.senden loon . » O ! zij zal te veel verjaarkoekjes gegeten heb - ben ,» meende Holder . /. J hem in zi n herndje uit bed genomen had , in heel erg in zijn schik - .. Als k nu ii . eïr"nT ' '!'"'■,'"'""' '"'?" T "''"°''^' l'^'b ,., zeide htj , „ kan ik ook bi luj zelfs begon te huilen ea zeide , dat hij niet jarig wilde zijn , als zij zoo bedroefd was .. Zoudt ge wrl altijd bij mama willen blijven ?„ vroeg zij Hij zag haar ecnig/.ins verwonderd aan en antwoordde : . Ja — bij p , pa ook .» Nu kon zij het toch niet over haar hart krijgen hem een antwoord af te troggelew ; zij wist immers wel dat zij vergeten zou zijn , zoodra papa bimien - kwam . Dat booze dilemma , of de een of de ander , kon zij den jongen onmogelijk aan het verstand brengen . _ Van grootma kwam een postpakket . Zij gaf « iets nuttigs .., zooals de ingesloten brief uitdruk - kelijk vermelde . Trouwens er scheen wat meer in te staan , dat geschikt was om Julie naden - kend te stemmen , zoo al niet verdrietig te ma - ken . De tantes Corne'lia en Eléonora zonden haar kaartjes met het opsehri t : » hartelijke ge - lukwensch », en daarbij een mand vol met allerlei aardige dingen voor den jarige . Waarschijnlijk wilde zij haar broeder bewijzen , dat Henri zijn onhartelijklieid niet ontgelden zou . Julie liet Dat deed voor Henri een licht opgaan » Hoe dom dan .» antwoordde hij . « Mama zegt men moet bij het eten altijd zijn mond toehouden » Hij ^ vond een klein klokkespel en was daarmede nog een baard hij , „ kan ik ook hij de militaire muziek vooruit machccren .» Een klein kanon , waaruit hij met erwten schieten kon , gaf tot honderd vragen aanleiding , die papa en mama om strijd hun best deden te beantwoorden . » Maar het beste heb ik nog niet eens meeo^e - bracht ,» zeide Holder . « Het was te groot . Kunt gij het raden ? « Het allergrootst is een o'iefant , papa . Hij kan niet door onze deur .» „ Door de mijne ook niet . Maar een mooi hobbelpaard zult gij vindon . als gij bij mij komt .» Julie meende hem te verstaan , wendde zich af en onderdrukte een traan onder haar oogleden . Maar Henri's ondeugende kijkers straalden van genot ; hij hing aan zijn vaders arm en vraagde : „ gaan wij dadelijk , papa ?» Deze bemerkte dut Julic in eens bedroefd ge - worden was . „ Wij hebben zoo'n haast niet ,« z»o zeide hij . « Morgen .» • Gij vindt het immmers goed ," zoo wendde hij zich tot Juiie , „ dat Henri ziju verjaardag Lcdemial hier viert ?*