Tekstweergave van NL-WbdRAZU_SC_1953-A_221

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
met kerstmis zaken geen moest dan maar gebeuren derde «ven doornenberg geur productiefs hem bracht voor uit moeten nietsdoen werken uit sfeer weghalen jong voortkwam hekel van maar soezen plannen kaarslicht had die hij omdat sfeer omdat omdat zou maken hem waaraan dennen- verhin- speet mee- niets toch voelde dat zich eigenlijk heet niet opgela- aan- ging laten doornenberg begreep deze rustig onder zat medewerker temidden dompelen van die fabrieksproblemen zijn eindelijk gezin weer eens gek plan dat voor dag moest begreep komen hij hij mee kerstmis kribbe bet had hem feest nooit van veel kind gedaan zo'n ging dag naar kerk omdat bet hoorde hij kind wicht ontmoet ontnomen had dat hij bad hem kerstfeest zijn even- uitgestorven iets ken kerstmis niet anders dere kind hoe toen doorstaan anders kribbe opgaven werken zou dat was dan was iets verlamd iets werken dan fabriek opeens kón anders mens dat wat hogers wat toch was gedoe dat was was dan zijn had bleef niet dan leven kracht lege dan plan leven leven dan leven dagen toch dwaas door over gerijpt krijgen toch van kind nog ook moest als wer- was zo'n nog dit iets an- hij keek naar vrouw bij bed ogen tingsvol zagen aan hem gespannen verwach- haar gen hakkelend kwam hij zou met zij zijn heen soms voorstel draaiend iets begrijpen verle- die middag gaan rijden hij wilde met moeder ria haar bedolven waren vel uwe onder over sneeuw waar dennen bedje was toch verwarmd gemaakt alles zien worden zodat achterbank ria kon kon liggen auto greep dirk graag opeens gemogen jong waarom keek zou had naar dat hij kunnen zijn deze baas man altijd be- kon gen haar verbazing maar mevrouw moeilijk verber- jong doornenbcrg's boctfd chinefabriek 'ob voor hendrik zich n.v construct uit doornenberg staarde ie-werkplaata met gefronst directeur voor- ma- van kantoor heel stil was zijn tafel geen belgerinkel machines geluid zwegen geen van beide haastige gekletter telefoons kantoorgebouw voetstappen van z'n schrijf- schrijf- klonk 'geen nes stil was lawaai fabriek verstomd stonden macht- avond voor kerstmis was werken van jaap zijn maar jongen vader werkt kwamen mens hem leven leeft voor niet woorden geest jte die van zich hij schoof hij pas vijf vader was dertig toen vijf zestig voor hij stelde zijn vragen bijna kortaf geheugen liet hem niet steek jong's achterkant staan weten vijf minuten moest van wist krabbelde vertrekken enveloppe directeur gegevens alles wilde wat binnen op- hij leven werken synoniem hem was hoorn van haak wachtte hij nam zoemertoon hij ander wat hoorde was dat met zichzelf dat meisje zeggen alsóf vroeg niet die kwam tikte hij haak drifigot harder geh-riteerd kletterde terug microfoon jong vertelde vluchtig baas lijk uit weinig beleefdheid interesseren hij vroeg zou natuur- ker was mauthausen vader gestorven illegaal wer- lag was altijd aan maar benen thuis verlamd kon niet lopen kind die eens heen kunst die deze kunnen amsterdamse kant vliegwerk andere brengen uitmoest omgeving zodat étagewoning dank haar hadden doorbracht zij per kerstdagen auto met kennis hier- veel dan zo'n voor tocht eerst gemaakt sinds had jaren dat kind was beetje genoeg bewogen gehad vertelde hij zijns had ondanks geen ogen want gezonde derleed kleine rekel voelde zelf hij vader diep van diit kin- baar afwezig doornenberg toe luisterde strak schijn- deren december doornen berg ieder zag jaar die weer laatste met tegenzin weken van na- hij den trouwd was met zoals zijn vrijgezel hij fabriek wel aan schertsend niemand zei gebon- ge- personeel ressen begrijpen ven dat hadden dit zich dat bedrijf nog daar andere zijn niet hij medewerkers hij belangen kom geheel ging eigenlijk volkomen aan al' inte- niet ga- als sirene typisten vijf ging opgewekt uur hij naar was kon hoe naar waslokaal niet begrijpen arbeiders klok stormden keken hoe als hoorde geen zoemertoon maar hij kwam geen contact haak eerst terug goed driftig smeet hij hoorn sputterde hij tóch mag zal niet gebeuren vanavond dan bobben maar móet die cijfers maar heen toen bed keek doornenberg naar meisje geslagen wimpers verborgen lag doodstil achter haar lange ogen zwarte neer- minuten bijna ldvr glimlachen zat hij zijn overgang auto hiij vijf moest bon /wil knikte eindje maar wsl gaan ria zag rijden hem rroeg niet sneeuw aan hij zacht zag naar lichaampje twee kussen grote schokte tranen glijden onder langs deken haar wangen haar bij haastig keerde zich hij zijne toen tasten voelde hij kleine hand naar zakelijke grote kantoorkamer naar safe-deur deze woonkamer met daghel- stalen dere van meubelen buislampen hij leefde alleen als hij werkte gebogen brieksbaas stappend cente nog zijn bestonden privé-kantoor glom reparatie gezien geen morgens directeur inderdaad licht arbeidstijden achter menigmaal goed zeven orer gaan was avonds uur venster had uitgevoerd voor macthine binnen- hem laat van fa- re- uit was zijn makkelijke beetje verbouwereerd stoel opgestaan jong aan zag doornenberg hij had pantoffels niets voor jong dragen vaak zou hij waarschijnlijk ook niet maar kerstavond jong hield» echtgenoot vanavond met zijn was gezin huis- daar vader andere die zozo erg voor zo'n sohaap zijn stem waar was buil hem zelf vreemd vroeg hij zei hij wat knorrig kan storen hoop verder dat zal tenminste beloof voort niet dat kwalijk gezellige nou neemt niet feestdagen jong meer nou lachte omdat door haar lief tranen bent heen zei meisje bijna jaoob weten hendrik dat arm hij niet geknepen doornenberg droomde hebben zou zlchzell zeker zichzelf met met hij kerstdagen want die z'n hij gemopperd maar hoofd klein had niet meisje reed vol zelf had plannen voor voor door plezier zijn productieloze gek sneeuw plezier berekeningen daar houden hij zat moest lege hij ja," scheen hen sneeuw gleden bedekte wit-bestoven ongerepte heidevelden wit dennen ran door langs zon zat telde kleine gedoken met vrouw haar met lage donkere ruime rustige bontmantel ogen stem naast ver- hem sombere moedig ven verhalen opgewekt aanvaardde geen jammerklachten.' dit geen le- hoe kan dat vroeg hij zich man dood haar kind levenslang invalide haar was kerstavond zuchtte doornenberg gedoemd dagen.achter elkaar tot werkeloosheid verschillende hele was economischer week tussen kerst bedrijven nieuwjaar stopten dat personeel bleef weg had snipperdagen groot opgenomen deel van zijn post gerde halve vooruitzicht met hem onvoldoende kracht van met die personeelsbezetting,e traag lauwe binnenkomende werkdagen maar kwam hem best uit stilte hij kende geen rust haatte nen zoveel gaan rustdagen harder weer waren aan nodig werk maar kun- kleine bezoeker gaat kan blonde wollen binnengelaten even mevrouwtje dienen jurk zitten achter met had meneer stond hem door- kopje jong dat nenberg koffie haar vroeg huiselijke stukje kerst banket tje gen woord haar die jong baas man van tweede jou ook mopperde kerstdagmorgen geen man mevrouw- van z'n te- staat hij cadillac zou voor niet meer deur storen daar schoot ietwat overrompeld doornenberg stoel ogenblik vergat hij plannen berekeningen verstrooid blonde waaruit mocht pijp krullebol hij die blijven voorgelezen daar staarde naast mond zat hem boek had hij naar aan ge- die déze zijn zellig schoot kleine procuratiehouder avond huisjasje toen jong bel sprong ging was bij deur doornenberg kwam anders dan anders schutterig verlegen binnen hij naar groette ria allen zwaaide met band kind glimlachte blij terug troon toch geen was onmens doornen berg geen hard pa- zfja anders tijd over aanvaardde dachten hij' dat dan stond zijn hij midden arbeiders maar die pikte kon plezier schelen met als hun arendsblik werk eens hadden iets later degenen die werd niet uit bij die konden bij- hem vooruitkomen jong merkte wat zegd harde vind baas hem nog eens aardige aardige nadrukkelijk man zag man dat knikkend had kind ge- dóe sperden dwaalden zich zijn verbaasd ogen verder wijder kamer open toen vrouw wier grote die gezicht zwarte vast divan nog ogen ongewone jonger lag daarnaast was bleek ernst dan meisje zat hij verried want maar daar met verrast beetje verlegen stond hij gezien stelde neem voor wist niet met kwalijk had nog niet jong vrouw mauthausen van mijn dat broer mijn schoon- weet zuster wel die meisje wat ziek toen doornenberg dat zeggen wat hem vroeg onbeholpen met hebben hij gaf grote aan die vrouw sterren- moe- hand haar der ogen dochtertje hand aan aanzag reikte vroeg heeft hij abrupt dit leven voor dan nog doel jong hij potentaat zei mevrouw maar woordde als eens zullen dut niet verstaan geloofde begrijpen niet altijd ant- ook den heeft doel lij- kerstfeest verstaat wanneer meneer doornenbeng zin van komend was hij kerel dirk baas glimlachte bediende die als jong bij hem als baas algemeen die hij was dacht niet gekomen procuratiehouder zijn was san rechterhand als aan- jon- /ook ook onverbeterlijke met uit hart voeren plannenmaker ziel bedrijf maar dirk was wist zat moeder-de-vrouw later werk nog met niet eten worden was gebeld dirk bad zou dat want vaak wel dat naar wat elkaar dirk hij verstonden trouwen werd nadruk ondergeschikte was ofschoon van tussen samen prettig angstvallig* hen verhouding samenwerken sfeer gehandhaafd van vsn ver- chef met baas hij had lastig dirk maar geantwoord boei geen andere paden buiten zijn hand lag keek schoonzuster van waar kind had sneeuw gestreeld gezwegen over dat tuin- naar had dan schap weet uit lijden dat geboren alle vreugd alle lijden blijd- dat kribbe begon grijpen kalfjes doornenberg dat dat praatte jong wat loos opeens was over begon koetjes be- baas dat geklets niets voor hij had wat zuchtte hij heb daar nooit veel tijd voor gehad daar dat van doornenberg ogenblik voor invalide waarop eerst had meisje wat hij leed had hij ontmoet geschouwd had zwarte sinds ogen fie» was zachte antwoord' invalide kan niet lopen maar moeder bij hier glimlachend oom best dirk naar nietwaar greep zin ria hand meisje logeert van heeft haar knikte aten grote slechts schouw enkele klein gasten gezellig middelpunt stilte restaurant gezocht vormde waar hadden oen auto die geïmproviseerd legde behulpzame hij haar tilde voorzichtig zelf restaurateur meisje gauw uit bank had omdat ken luidspreker sfeer kon cijferen hier die klonk niet hem zachte kon altijd werken muziek flakkerde had geïrriteerd kon uit den- was kaarslicht leek zichzelf ander mens hij zat hij hier nenberg kende niemand déze door- formeerde wanneer hij gaat weer ook terug hij zelf niet in- die cijferen zijn duister ogen kantoor had gaan van terug hij zijn gezien hadden slaapkamer had geprobeerd toen hem aangezien hij weer aan diner hij hem wegen terugreed gevolgd bij zijn naar toen rijke eenzaamheid hij wagen zwager aanzat langs aan van stad besneeuw- zijn kerst- waren toen flat maar ook dirk was vanavond niet hoofd dat 'van veroorzaakte zijn directeur rimpel voor- ductieplan zig met eenzaamheid uitbroeden van zijn van doornenberg privékantoor nieuw pro- was be- zijn hand tiehouder direct weest naar teleurgesteld bellen huistelefoon teruggetrokken was enkele gegevens uitgestrekt procura- maar ge- was thuis jong kerstavond zat midden van zijn gezin onredelijke "it vond doornenberg narrigheid iedereen trok hem maar vreemde tussen schieten wanneer hij die gegevens hij kon niet net had op- voelde zich niet zija gemak doornenberg moest daarover beroemde erkennen niet koffie ten dat van onrechte zijn mevrouw pro- al- curatiehouder tijd hij jong dronk opschepte hij omhoog zijn met plan zijn met boodschap stuk meer kerstban- mee- ket was telde opeens zat schudde ook hij bevangen gedachte door van zich kerst- sfeer werd hij vijf jong minuten zei voor hij heb direct zeg oven plannetje weet die wel jij werken voor wel zit kunt met model- ver- zit aan afdeling paar strekken gegevens der rug iemand kan maar nemen nieuwjaar kunnen naar moeten krijgen amsterdam aarzelde even die uitkienen ons ria's mee moe- te- kan ria niet reizen wagen per buren trein jong wist uit zijn hoofd helpen kon hem die zie vervolg pag links ondersin naar van stelde kacheltje even kleine atmosfeer naar jong snel werkkamer voor aangloeide andere verdrijven kamer leidde waar zijn lopen kilte eleotrisch chef zuilen