Tekstweergave van NL-WbdRAZU_SC_1953-A_221
Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
met
kerstmis
zaken
geen
moest
dan
maar
gebeuren
derde
«ven
doornenberg
geur
productiefs
hem
bracht
voor
uit
moeten
nietsdoen
werken
uit
sfeer
weghalen
jong
voortkwam
hekel
van
maar
soezen
plannen
kaarslicht
had
die
hij
omdat
sfeer
omdat
omdat
zou
maken
hem
waaraan
dennen-
verhin-
speet
mee-
niets
toch
voelde
dat
zich
eigenlijk
heet
niet
opgela-
aan-
ging
laten
doornenberg
begreep
deze
rustig
onder
zat
medewerker
temidden
dompelen
van
die
fabrieksproblemen
zijn
eindelijk
gezin
weer
eens
gek
plan
dat
voor
dag
moest
begreep
komen
hij
hij
mee
kerstmis
kribbe
bet
had
hem
feest
nooit
van
veel
kind
gedaan
zo'n
ging
dag
naar
kerk
omdat
bet
hoorde
hij
kind
wicht
ontmoet
ontnomen
had
dat
hij
bad
hem
kerstfeest
zijn
even-
uitgestorven
iets
ken
kerstmis
niet
anders
dere
kind
hoe
toen
doorstaan
anders
kribbe
opgaven
werken
zou
dat
was
dan
was
iets
verlamd
iets
werken
dan
fabriek
opeens
kón
anders
mens
dat
wat
hogers
wat
toch
was
gedoe
dat
was
was
dan
zijn
had
bleef
niet
dan
leven
kracht
lege
dan
plan
leven
leven
dan
leven
dagen
toch
dwaas
door
over
gerijpt
krijgen
toch
van
kind
nog
ook
moest
als
wer-
was
zo'n
nog
dit
iets
an-
hij
keek
naar
vrouw
bij
bed
ogen
tingsvol
zagen
aan
hem
gespannen
verwach-
haar
gen
hakkelend
kwam
hij
zou
met
zij
zijn
heen
soms
voorstel
draaiend
iets
begrijpen
verle-
die
middag
gaan
rijden
hij
wilde
met
moeder
ria
haar
bedolven
waren
vel
uwe
onder
over
sneeuw
waar
dennen
bedje
was
toch
verwarmd
gemaakt
alles
zien
worden
zodat
achterbank
ria
kon
kon
liggen
auto
greep
dirk
graag
opeens
gemogen
jong
waarom
keek
zou
had
naar
dat
hij
kunnen
zijn
deze
baas
man
altijd
be-
kon
gen
haar
verbazing
maar
mevrouw
moeilijk
verber-
jong
doornenbcrg's
boctfd
chinefabriek
'ob
voor
hendrik
zich
n.v
construct
uit
doornenberg
staarde
ie-werkplaata
met
gefronst
directeur
voor-
ma-
van
kantoor
heel
stil
was
zijn
tafel
geen
belgerinkel
machines
geluid
zwegen
geen
van
beide
haastige
gekletter
telefoons
kantoorgebouw
voetstappen
van
z'n
schrijf-
schrijf-
klonk
'geen
nes
stil
was
lawaai
fabriek
verstomd
stonden
macht-
avond
voor
kerstmis
was
werken
van
jaap
zijn
maar
jongen
vader
werkt
kwamen
mens
hem
leven
leeft
voor
niet
woorden
geest
jte
die
van
zich
hij
schoof
hij
pas
vijf
vader
was
dertig
toen
vijf
zestig
voor
hij
stelde
zijn
vragen
bijna
kortaf
geheugen
liet
hem
niet
steek
jong's
achterkant
staan
weten
vijf
minuten
moest
van
wist
krabbelde
vertrekken
enveloppe
directeur
gegevens
alles
wilde
wat
binnen
op-
hij
leven
werken
synoniem
hem
was
hoorn
van
haak
wachtte
hij
nam
zoemertoon
hij
ander
wat
hoorde
was
dat
met
zichzelf
dat
meisje
zeggen
alsóf
vroeg
niet
die
kwam
tikte
hij
haak
drifigot
harder
geh-riteerd
kletterde
terug
microfoon
jong
vertelde
vluchtig
baas
lijk
uit
weinig
beleefdheid
interesseren
hij
vroeg
zou
natuur-
ker
was
mauthausen
vader
gestorven
illegaal
wer-
lag
was
altijd
aan
maar
benen
thuis
verlamd
kon
niet
lopen
kind
die
eens
heen
kunst
die
deze
kunnen
amsterdamse
kant
vliegwerk
andere
brengen
uitmoest
omgeving
zodat
étagewoning
dank
haar
hadden
doorbracht
zij
per
kerstdagen
auto
met
kennis
hier-
veel
dan
zo'n
voor
tocht
eerst
gemaakt
sinds
had
jaren
dat
kind
was
beetje
genoeg
bewogen
gehad
vertelde
hij
zijns
had
ondanks
geen
ogen
want
gezonde
derleed
kleine
rekel
voelde
zelf
hij
vader
diep
van
diit
kin-
baar
afwezig
doornenberg
toe
luisterde
strak
schijn-
deren
december
doornen
berg
ieder
zag
jaar
die
weer
laatste
met
tegenzin
weken
van
na-
hij
den
trouwd
was
met
zoals
zijn
vrijgezel
hij
fabriek
wel
aan
schertsend
niemand
zei
gebon-
ge-
personeel
ressen
begrijpen
ven
dat
hadden
dit
zich
dat
bedrijf
nog
daar
andere
zijn
niet
hij
medewerkers
hij
belangen
kom
geheel
ging
eigenlijk
volkomen
aan
al'
inte-
niet
ga-
als
sirene
typisten
vijf
ging
opgewekt
uur
hij
naar
was
kon
hoe
naar
waslokaal
niet
begrijpen
arbeiders
klok
stormden
keken
hoe
als
hoorde
geen
zoemertoon
maar
hij
kwam
geen
contact
haak
eerst
terug
goed
driftig
smeet
hij
hoorn
sputterde
hij
tóch
mag
zal
niet
gebeuren
vanavond
dan
bobben
maar
móet
die
cijfers
maar
heen
toen
bed
keek
doornenberg
naar
meisje
geslagen
wimpers
verborgen
lag
doodstil
achter
haar
lange
ogen
zwarte
neer-
minuten
bijna
ldvr
glimlachen
zat
hij
zijn
overgang
auto
hiij
vijf
moest
bon
/wil
knikte
eindje
maar
wsl
gaan
ria
zag
rijden
hem
rroeg
niet
sneeuw
aan
hij
zacht
zag
naar
lichaampje
twee
kussen
grote
schokte
tranen
glijden
onder
langs
deken
haar
wangen
haar
bij
haastig
keerde
zich
hij
zijne
toen
tasten
voelde
hij
kleine
hand
naar
zakelijke
grote
kantoorkamer
naar
safe-deur
deze
woonkamer
met
daghel-
stalen
dere
van
meubelen
buislampen
hij
leefde
alleen
als
hij
werkte
gebogen
brieksbaas
stappend
cente
nog
zijn
bestonden
privé-kantoor
glom
reparatie
gezien
geen
morgens
directeur
inderdaad
licht
arbeidstijden
achter
menigmaal
goed
zeven
orer
gaan
was
avonds
uur
venster
had
uitgevoerd
voor
macthine
binnen-
hem
laat
van
fa-
re-
uit
was
zijn
makkelijke
beetje
verbouwereerd
stoel
opgestaan
jong
aan
zag
doornenberg
hij
had
pantoffels
niets
voor
jong
dragen
vaak
zou
hij
waarschijnlijk
ook
niet
maar
kerstavond
jong
hield»
echtgenoot
vanavond
met
zijn
was
gezin
huis-
daar
vader
andere
die
zozo
erg
voor
zo'n
sohaap
zijn
stem
waar
was
buil
hem
zelf
vreemd
vroeg
hij
zei
hij
wat
knorrig
kan
storen
hoop
verder
dat
zal
tenminste
beloof
voort
niet
dat
kwalijk
gezellige
nou
neemt
niet
feestdagen
jong
meer
nou
lachte
omdat
door
haar
lief
tranen
bent
heen
zei
meisje
bijna
jaoob
weten
hendrik
dat
arm
hij
niet
geknepen
doornenberg
droomde
hebben
zou
zlchzell
zeker
zichzelf
met
met
hij
kerstdagen
want
die
z'n
hij
gemopperd
maar
hoofd
klein
had
niet
meisje
reed
vol
zelf
had
plannen
voor
voor
door
plezier
zijn
productieloze
gek
sneeuw
plezier
berekeningen
daar
houden
hij
zat
moest
lege
hij
ja,"
scheen
hen
sneeuw
gleden
bedekte
wit-bestoven
ongerepte
heidevelden
wit
dennen
ran
door
langs
zon
zat
telde
kleine
gedoken
met
vrouw
haar
met
lage
donkere
ruime
rustige
bontmantel
ogen
stem
naast
ver-
hem
sombere
moedig
ven
verhalen
opgewekt
aanvaardde
geen
jammerklachten.'
dit
geen
le-
hoe
kan
dat
vroeg
hij
zich
man
dood
haar
kind
levenslang
invalide
haar
was
kerstavond
zuchtte
doornenberg
gedoemd
dagen.achter
elkaar
tot
werkeloosheid
verschillende
hele
was
economischer
week
tussen
kerst
bedrijven
nieuwjaar
stopten
dat
personeel
bleef
weg
had
snipperdagen
groot
opgenomen
deel
van
zijn
post
gerde
halve
vooruitzicht
met
hem
onvoldoende
kracht
van
met
die
personeelsbezetting,e
traag
lauwe
binnenkomende
werkdagen
maar
kwam
hem
best
uit
stilte
hij
kende
geen
rust
haatte
nen
zoveel
gaan
rustdagen
harder
weer
waren
aan
nodig
werk
maar
kun-
kleine
bezoeker
gaat
kan
blonde
wollen
binnengelaten
even
mevrouwtje
dienen
jurk
zitten
achter
met
had
meneer
stond
hem
door-
kopje
jong
dat
nenberg
koffie
haar
vroeg
huiselijke
stukje
kerst
banket
tje
gen
woord
haar
die
jong
baas
man
van
tweede
jou
ook
mopperde
kerstdagmorgen
geen
man
mevrouw-
van
z'n
te-
staat
hij
cadillac
zou
voor
niet
meer
deur
storen
daar
schoot
ietwat
overrompeld
doornenberg
stoel
ogenblik
vergat
hij
plannen
berekeningen
verstrooid
blonde
waaruit
mocht
pijp
krullebol
hij
die
blijven
voorgelezen
daar
staarde
naast
mond
zat
hem
boek
had
hij
naar
aan
ge-
die
déze
zijn
zellig
schoot
kleine
procuratiehouder
avond
huisjasje
toen
jong
bel
sprong
ging
was
bij
deur
doornenberg
kwam
anders
dan
anders
schutterig
verlegen
binnen
hij
naar
groette
ria
allen
zwaaide
met
band
kind
glimlachte
blij
terug
troon
toch
geen
was
onmens
doornen
berg
geen
hard
pa-
zfja
anders
tijd
over
aanvaardde
dachten
hij'
dat
dan
stond
zijn
hij
midden
arbeiders
maar
die
pikte
kon
plezier
schelen
met
als
hun
arendsblik
werk
eens
hadden
iets
later
degenen
die
werd
niet
uit
bij
die
konden
bij-
hem
vooruitkomen
jong
merkte
wat
zegd
harde
vind
baas
hem
nog
eens
aardige
aardige
nadrukkelijk
man
zag
man
dat
knikkend
had
kind
ge-
dóe
sperden
dwaalden
zich
zijn
verbaasd
ogen
verder
wijder
kamer
open
toen
vrouw
wier
grote
die
gezicht
zwarte
vast
divan
nog
ogen
ongewone
jonger
lag
daarnaast
was
bleek
ernst
dan
meisje
zat
hij
verried
want
maar
daar
met
verrast
beetje
verlegen
stond
hij
gezien
stelde
neem
voor
wist
niet
met
kwalijk
had
nog
niet
jong
vrouw
mauthausen
van
mijn
dat
broer
mijn
schoon-
weet
zuster
wel
die
meisje
wat
ziek
toen
doornenberg
dat
zeggen
wat
hem
vroeg
onbeholpen
met
hebben
hij
gaf
grote
aan
die
vrouw
sterren-
moe-
hand
haar
der
ogen
dochtertje
hand
aan
aanzag
reikte
vroeg
heeft
hij
abrupt
dit
leven
voor
dan
nog
doel
jong
hij
potentaat
zei
mevrouw
maar
woordde
als
eens
zullen
dut
niet
verstaan
geloofde
begrijpen
niet
altijd
ant-
ook
den
heeft
doel
lij-
kerstfeest
verstaat
wanneer
meneer
doornenbeng
zin
van
komend
was
hij
kerel
dirk
baas
glimlachte
bediende
die
als
jong
bij
hem
als
baas
algemeen
die
hij
was
dacht
niet
gekomen
procuratiehouder
zijn
was
san
rechterhand
als
aan-
jon-
/ook
ook
onverbeterlijke
met
uit
hart
voeren
plannenmaker
ziel
bedrijf
maar
dirk
was
wist
zat
moeder-de-vrouw
later
werk
nog
met
niet
eten
worden
was
gebeld
dirk
bad
zou
dat
want
vaak
wel
dat
naar
wat
elkaar
dirk
hij
verstonden
trouwen
werd
nadruk
ondergeschikte
was
ofschoon
van
tussen
samen
prettig
angstvallig*
hen
verhouding
samenwerken
sfeer
gehandhaafd
van
vsn
ver-
chef
met
baas
hij
had
lastig
dirk
maar
geantwoord
boei
geen
andere
paden
buiten
zijn
hand
lag
keek
schoonzuster
van
waar
kind
had
sneeuw
gestreeld
gezwegen
over
dat
tuin-
naar
had
dan
schap
weet
uit
lijden
dat
geboren
alle
vreugd
alle
lijden
blijd-
dat
kribbe
begon
grijpen
kalfjes
doornenberg
dat
dat
praatte
jong
wat
loos
opeens
was
over
begon
koetjes
be-
baas
dat
geklets
niets
voor
hij
had
wat
zuchtte
hij
heb
daar
nooit
veel
tijd
voor
gehad
daar
dat
van
doornenberg
ogenblik
voor
invalide
waarop
eerst
had
meisje
wat
hij
leed
had
hij
ontmoet
geschouwd
had
zwarte
sinds
ogen
fie»
was
zachte
antwoord'
invalide
kan
niet
lopen
maar
moeder
bij
hier
glimlachend
oom
best
dirk
naar
nietwaar
greep
zin
ria
hand
meisje
logeert
van
heeft
haar
knikte
aten
grote
slechts
schouw
enkele
klein
gasten
gezellig
middelpunt
stilte
restaurant
gezocht
vormde
waar
hadden
oen
auto
die
geïmproviseerd
legde
behulpzame
hij
haar
tilde
voorzichtig
zelf
restaurateur
meisje
gauw
uit
bank
had
omdat
ken
luidspreker
sfeer
kon
cijferen
hier
die
klonk
niet
hem
zachte
kon
altijd
werken
muziek
flakkerde
had
geïrriteerd
kon
uit
den-
was
kaarslicht
leek
zichzelf
ander
mens
hij
zat
hij
hier
nenberg
kende
niemand
déze
door-
formeerde
wanneer
hij
gaat
weer
ook
terug
hij
zelf
niet
in-
die
cijferen
zijn
duister
ogen
kantoor
had
gaan
van
terug
hij
zijn
gezien
hadden
slaapkamer
had
geprobeerd
toen
hem
aangezien
hij
weer
aan
diner
hij
hem
wegen
terugreed
gevolgd
bij
zijn
naar
toen
rijke
eenzaamheid
hij
wagen
zwager
aanzat
langs
aan
van
stad
besneeuw-
zijn
kerst-
waren
toen
flat
maar
ook
dirk
was
vanavond
niet
hoofd
dat
'van
veroorzaakte
zijn
directeur
rimpel
voor-
ductieplan
zig
met
eenzaamheid
uitbroeden
van
zijn
van
doornenberg
privékantoor
nieuw
pro-
was
be-
zijn
hand
tiehouder
direct
weest
naar
teleurgesteld
bellen
huistelefoon
teruggetrokken
was
enkele
gegevens
uitgestrekt
procura-
maar
ge-
was
thuis
jong
kerstavond
zat
midden
van
zijn
gezin
onredelijke
"it
vond
doornenberg
narrigheid
iedereen
trok
hem
maar
vreemde
tussen
schieten
wanneer
hij
die
gegevens
hij
kon
niet
net
had
op-
voelde
zich
niet
zija
gemak
doornenberg
moest
daarover
beroemde
erkennen
niet
koffie
ten
dat
van
onrechte
zijn
mevrouw
pro-
al-
curatiehouder
tijd
hij
jong
dronk
opschepte
hij
omhoog
zijn
met
plan
zijn
met
boodschap
stuk
meer
kerstban-
mee-
ket
was
telde
opeens
zat
schudde
ook
hij
bevangen
gedachte
door
van
zich
kerst-
sfeer
werd
hij
vijf
jong
minuten
zei
voor
hij
heb
direct
zeg
oven
plannetje
weet
die
wel
jij
werken
voor
wel
zit
kunt
met
model-
ver-
zit
aan
afdeling
paar
strekken
gegevens
der
rug
iemand
kan
maar
nemen
nieuwjaar
kunnen
naar
moeten
krijgen
amsterdam
aarzelde
even
die
uitkienen
ons
ria's
mee
moe-
te-
kan
ria
niet
reizen
wagen
per
buren
trein
jong
wist
uit
zijn
hoofd
helpen
kon
hem
die
zie
vervolg
pag
links
ondersin
naar
van
stelde
kacheltje
even
kleine
atmosfeer
naar
jong
snel
werkkamer
voor
aangloeide
andere
verdrijven
kamer
leidde
waar
zijn
lopen
kilte
eleotrisch
chef
zuilen