Tekstweergave van NL-WbdRAZU_DL_19031224_001

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.

d Donderdag 24 Î)écember 1903. 13e Jaargang UITGEVERS TEB MAAB & SCHEUIST, Leerdam. - Vêrschijnt elken WOENSDAG en- ZATERDAG. Dit blad verschijnt onder »De Geldermalser,« Wegens de a.s. Feest- dagen zal Zaterdag !26 Bee. (2e Kerstdag) dit blad niet verschijnen, terwijlin plaats van Woensdag 30 Dec., dit blad op Donderdag 31 Dec. zal worden ver- zonden. | In laatstgenoemd mnummer, het Nieuwjaarsblad, wordt onzen abonné's wederom de gelegenheid ge- geven een HEILWENSCH te plaatsen tegen den geringen prijs van slechts 25 GSENTS, Spoedige toezending dier heilwen- schen is zeer gewenscht ! PREMIE's voor de Lezers van dit Blad. Geïllustreeﬁondagsblad, verschijnt elke week in 8 à 10 pagina’s Prijs per 3 maanden { 0,42 , (franco per post 50 cts.) Het Nieu;\—r_(;lííodeblad, verschijnt 2 maal per maand. _ Bij elk nummer een uitvoerig pa- tronenblad en 16 pagina's roman. Prijs per 3 maanden 55 cts. (franco _per post 80 cts. Muzìkai@umluzin.g, verschijnt 2 maal per maand. Telkens 12 pagina’s muziek en & pagina'’s belangwekkende lectuur, Prijs per 3 maanden 60 cts. (franco per post 85 cts.) Vrede op - Aarde. Er zijn van die liefelijke, schoone woorden, wier klank ons ’t hart be- toovert, Klanken waaraan de hoop en de blijdschap ons als met geestdrift vast- hecht, en die toch bestemd schijnen te zijn ons hart telkens teleur te stellen. Van ouder tot ouder zijn ze tot ons gekomen. Wij leerden ze reeds als kinderen kennen, als door een Engel gebrachte boden van het heerlijke en betere dat eenmaal komen moet. Maar hoe menigmaal is reeds de werkelijkheid gekomen om ze te weerspreken. Als op den Kerstmorgen van to- renspits tot torenspits langs de dorre _velden klinkt het door alle Christen- volken als kerstgeschenk gerekende »Vrede op Aarde« zullen wij dan den moed hebben daarmee in te stemmen, de kracht om daarbij warm en blij om ’t hart te worden ? ' »Vrede op Aarde « Zoo het ooit zoo moest zijn, dan zeker wel nu, dat de menschen zoo goed meenen te kennen en te begrijpen. __En naar wat we zien gebeuren, blijkt vaak het tegendeel, Om maar enkele zaken te noemen, opstanden, die vaak ontaarden in $lachtpartijen; onze stamverwanten \n Zuid-Afrika, wien de vrede allicht 200 pijnlijk is, als hun oorlog ; strijd, Ook in ons land op elk gebied. Zouden We, zoo vragen wij ons menigmaal af, zouden we maar haast ‚Haaftensch Nieuwsblad,« en »>Nieuwsblad voor Noordeloos.s de volgende benamingen: geen eind mogen gaan maken aan de bekoring van die eeuwenoude klanken. Of zouden we er niet toe kunnen gaan komen, en het hoofd moede- loos buigen als ware de verwezen- lijking van die klanken maar een droombeeld. : Maar wordt die moedeloosheid vaak niet veroorzaakt door zwakte, door kleinheid in Geloof ? En dan, wanneer we die liefelijke woorden prijsgaven? Zullen wij het schip niet voor strarden behoeden, zullen wij den vredesstandaard maar laten strijken? De menschheid gaat toch immers vooruit in werken des vredes ; nief op eens, maar geleidelijk. Wordt er voortdurend niet naar gestreefd mis- standen, waar die bestaan, zoo veel mogelijk te doen verdwijnen ? Zijn er niet, die al hunne denk- kracht wijden ten dienste der mensch- beid, die daarvoor lijden en strijden. En zou al dat denken en dat strijden tegen al wat onedel is, vruchteloos blijven ? Er komen vaak, ja teleurstellingen, maar zoo zeker als op een dorren Winter een groene Lenle zal volgen, zoo zeker zal telkens weer de hoop op de moedeloosheid volgen in de harten van hen, die het goede willen, Allen, die vertrouwen en hopen op het goede uit bet booze, het betere uit het goede, onder de leiding van den Almachtige zullen en kunnen nict versagen in den strijd. Ons is geleerd, dat strijd vrede l baart. Dien strijd strijden we waar het slechts mogelijk is om mee te helpen tot verwezenlijking. En ook de stem der volkeren klinkt al luider en luider tegen den oorlog; dat is de stem van den Vredevorst, die zegevieren zal. Kerstklokken, dat Uw heldere klan- ken den sluimerenden wakker maken, den waakzamen blijmoedig stemmen, en ons allen opwekken tot mede- opbouwing van dat groote Riĳjk, dat eenmaal alle menschen vereenigen zal onder de vlag waarin met een stralenkrans omgeven : „Vrede op Aarde.” Och, of we alvast ook maar be: gonnen met vrede in ons geweten, vrede in ons huis. Gemenugd Nieuws. Genezing van een doofstomme. Te Maastricht heefs zich het zeldzame geral voorgedaan, dat een dootstomme sersklaps aan ’t spreken kwam, en dat wel door ’t zien van ... een glas janever ! Esn landlooper, met een bord op de borst gehangen, wearop met koeienletters „Doofstom,“ bood den voorbijgangers post- papier en potlooden te koop. Hij gedroeg zich daarbiĳĳ evenwel zós opdringerig, dat een politie-agent hem ten slotte bĳ den kraag pakte en naar ’t politie-bureau bracht. Hier had men «l spoedig vermoeden, met een bedrieger te doen te hebben, doch de kerel liet zich, hos men bem ook aan- pakte, niet gauw betrappen. Doch een politieman moet nu eenmaal wel slim zijn, en zoo was er een op ’t bureau, die jaist ergens op een glas jsnever beslag hed ge- legd, dat verkocht werd in eene gelegen- heid, waar geen vergunning was. Dit glas jenever mnu zou voorbestemd zijn om een doofstomme aan ’é praten te krjgen. De kerel nl, die slle pogingen om hem aan ‚De Herwijner,« | Nieuws- en Advertentieblad. >Asperensche Courant,« +Ameidensch Nieuwsblad,s +-Bommelsch Nieuwsblad,« +Burensche Courant,: ‚Land van Arkel en Vijfheerenlanden,« »+De Leerdammer,« +De Lingebode,« »De Meerkerkers Advertentiën voor een dezer bladen opgegeven, worden gvratís in de anderen opgenomen. ’L praten te krijgen glansrijk had doorstaan, zag zich eenskiaps eon glas janever voor- gehouden en .. uit was ’t met zijn doof- stomheil: „graeg!* riep hĳ uit en stak ziĳn hand reeds naar het glas uit. Nu had men den doofstomme leelijk te pak- ken; uit verder onderzoek bleek, dat ’t postpapier en de potlooder, waar biĳ mede ventie, gestolen waren, zeodat de „zwijger“ getransporteerd werd naar do plaats, waar gewoonlijk weinig gesproken wordt — of ’t moeten monologen zijn | Een millioenenjuffrouw. ’L Heeft maar weiuig gescheeld of ver- gchillende winkeliers in Des Haag waren dezer dagen slachtcfisrs geworden van een z. „gGillioenenjufirouw.“ Deze juffrouw, tct veor enkele dagen een eerzame keukenprinses, in dienst van een bewoner vau de Siadhouderslaar, ging zich een paar weken geleden verveelden dat ze erg riĳk was en dat ze in het huwelijk zou treden. Met dat ideo kreeg zij telegelijkartijd aanvechtiagen om aller- hande bestellingen te doen, Een geen kleine ook. Bĳj sommige magazjohouders werd van slles en nog wat uitgezccht ; de be- stellingen liepen zelfs tot over da tien- duizend gulden ! ’s Mooiste was niet goed genoeg. Volgens voorgeven moest het bestelde dienen tot inrichtieg van een huis aan de Laan van Mserdervoort no. zooveel, ean percoel dat gebleken is sinds jaar en ag bewoond to zijn. Nu eens gef de „milliosnenjufftrouw “ haren werkeljken naam op, dan weder dien van den een of anderen aanzienliken ingezetene. Toch zĳa slechtsa weinig winkeliers er ingelooper. Hoofdzakeljk moet dit hieraan worden toegeschreven, dat de juffrouw bij het doen van hare „inkoopen“ last gaf, het bestelde eerst later te doen bezorgen aan hect door haar opgegeven adres 2an de Laan van Meerdervoort. Alleen bij een banketbakker kon zij de verzoekieg riet weerstaan om de bestelde lekkornijen máar zelf, zonder betaling na- tuurlijk, meds te nemen en op te smuller. Ea ook bĳ een handelaar in pelterijen, waar zij op hare manier inkoopen deed, nam ziĳ het bestelde tot een bedrag van cen kleine honderd gulden made. De politie heeft aan de dure grappen- makerij een einde gemaakt, en tegen de ex-dienstbode ier zake van oplichterij, on- telbare malen gepleegd, eene strafvervol- ging doen instellen. Ook een trouwlustige. Te Boerljn word: iemand gezoeht, die zicù onderks zijn 55 jaren zog begeerlijk wist e makea voor trouwlustige weduwen en meisj:s. Hiĳj schreef geregeld op hu- welijksannorees, zocht degenen uit waar ieis te halen viel. Als hiĳ dan ten herent genoodigd was, gelukte het bem, baar de deur uitì te krĳgen om wat lekkers te bsien. Ewam de beminde teruz, dan vond ziĳj bhaar huis bestolen en de aan- staande echtvriend ook weg. Hij noemde zich Johaun Schmidt en hestie te wonen in de Fürstenwalderstiasse 2, wear men hem rnocif gezien heeft. 3 Goede Buu De landouuwers in Achterhoek hebben als schap. den Galderzchen e ver van ds kom wonep, wel reden Det dit erkend wordi, bliĳkt ten duide- liĳkste, als een nieuwe /buurman, die zich in de buurt komt vestigdn, wordi afgehaald. De landbouwer die verfuist, beeft met het overbrengen van zijn last, want zijne nieuwel buurgenooten ko- men met hem en ziĳjni huisgenooten alies per as afhalen. Komt/biĳĳ in zĳn nieuwe woning, dan vindt hij er alles gereed. Het eerste waarvoor gdzorgd wordt is het ontsteken van het kookfornuis, wear alle buren beurtelings hun khout inwerpen. Is bet vuur goed brandende, dan wordt door | do buren koffie gezet, waarvan den ook de nieuwe bewoners hun kopje meekrijgen, — waarmede de nieuwe buurtschap als ’t ware is ingewijd. Peging tot vadermcord docr een krankziunige. Ta Arricourt, een kleine gemeente in Frankrijk, heeft een jongmenseb, 25 jaar oud en doofstom, getracht zijn vader met messteken te rermoorden. Hj overviel den ouden manp, terwijl deze in den tuin werkte en bracht hem twee messteken in 1ug en schouders toe, ter- ADOmeRIentSprijs : Advertentieprijs : Per drie maanden, franco per post í0,55. Enkeie nummers f 0,05. i Van-1—38 rexeis 25 cents, en iedere regel daarpoven ö cents. maal berekend. Bij Abonuement aanmerkelijk lager. Driemaal plaatsing wordt slechts twee- Ë wijl hij hem ten derde male aan den pols wendde, De vader, die hevig bloedde, vluehtie in een schuur, waervan hij de deur afsloot en hoorde daerop dat zijn zoon in buis terugkeerde. Toen de vader ver- volgeus het bhuis naderde, verscheen de zoon met een geweer in de hand aan het venster en legde op ziĳn vader aan, die zich nog intijds achter een boom kon ver- berger. Teen zette de ongelukkige den loop van het goweer op zijn voorhoofd en verbrijzelde zich de hersenpan. Dae vader begaf zich naar het dorp, waar men ziĳn wonden verbond, terwijl anderen naa: het huis enelden. Dit stond ia brand, doch men werd ket vuar spoedig meester. Het zchiĳat, dat de rampzalige jonge man toen hiĳ dood neerviel, de brandende kachel in zijna val heeft meegesloept, alihars ziĳn lĳk was half verkoold. Men hoopt den vader, niettegenstaande diers toestand ernstig ie, in het leven te kuanen bouden. Belasting voor ongehuwden. Ia Argentixië Zuid-Amerika veronder- stelt men iemand van 20 jaren oud genoeg om eon yrouw te nemen. Degene die op dien lseftijd niet in het huweljk treedt vervalt in een belasting van 1 pond voor iedere maand, gedurende welke bhĳ ongehuwd bliĳft tot aan zijn 303te jaar; alsdan wordt zij verhoogd op 2 pond tot bij 35 jaar is. Heeft bĳĳ dien leeftijd bereikt, dan wordt de belastieg 4 pond per maand en blijft zooreel bedragen gedurende de 15 daaropvolgeade jaren. Wanneer hij op 50-jarigen leefiijd nog onge- huwd blĳf, krijgt bĳ 6 pond per maand te betalen en wel totdat hĳ 75 jaar gc- worden is, Mocht hij dien leeftijd bereiken, dan wordt zijn waarde op de howelijks- markt door den Staat verminderd en betsalt bĳ 4 pond per jaar en zoo bij de 80 haalt houdt ook deze verplichting geheel op. Zeifs als een man het ongeluk heeft weduw- naar te worder, verklaart de Argentijnsehe staat, dat bij niet langer in dien toestand msg bljven dan drie jiar, — of aledan voor dat bevoorrechten moet betalen. Ean enkele uitzondering bestaat op dezen regel. Wanneer namelĳk iemand binnen het tĳdsbestek van een jaar driemaal op zijn aanzoek is teruggewezen door het voor- werp zijaer liefde, is hij niet tot voldoening der bslasting verpiicht. Dat echter dit laatste niet dikwijls voor- komt, zal iedar gemakkelĳjk begriĳpen, daar dergelijke getuigenissen, die gemis aan mannelijke schoonheid verradenp, liever door betrokken personen worden achter- wego gelaten. Een rare Parijzenaar. Te Maastricht liep er een leelijk tegen de lamp, die zich een veel te gering idee had gevormd van he: herinncringsvermogen der plaatselijke politie. Zakere W. J. C. B. nl,, meldde zich bĳ de politie aan om ialichtigen en ver- klaarde daarbiĳ openhariig 6en geruimen tĳd in Parijs te hebben vertoefd. ’s Mans uiterlijk, manieren en spraak waren zeer beschaafd, doch dat brecht de politie niet op een dwaalspoer. Zij vertrouwde den boschaafden Parijze- naar niet en veroorloofde zieh de vrijheid dan cok de registers eens open te slaan. Ea jawel daar stond de heer W. J. C. B. in de boeken des levens genoteerd als gesigraleerd van diefstal en verduistering van pi.m. 300 heeren- en dameskettingen in 1901 gepleegd bij een firma te Amsterdam. Het Parijzenaartjs ís door de marechaus- see terstond naar Amsterdam getranspor- teerd, ten zeerste verbaasd over het uit- muntende geheugen der Maastrichtsche politie. Aangenaam wonen. Ia Madrid wordt den laatsten tĳd op uiterst brutale wijze gestolen. Kort gele- den zijn eenige kilometers telegraafdraad in de onmiddelijke nabijheid van de hoofd- stad ontvreemd; het zinken dak van een schouwburg werd gestolen, en verder werd weggenomen het bronzen standbeeld van markies de Pontejoe, dat midden in de stad, tegenover het mivisterie van binnen- landsche zaken stond. Ea nu vóor een paar dagen is een kerkhof geplunderd, de zoogenaamde Cementario Patriarcal, in een voorstad van Madrid gelegen. De disven sialen ĳzeren hekjes, marmeren graf- steener, kruisen, kranser, vazen, ook de bronzen buste en de gouden letters van het grafmonument van den dichter Quintano. De politie is er in geslaagd, deze kerkhof- dieven in handen te krijgen ; het zijn drie roovers en inbrekers van beroep, die cp onverschillige wijze den diefsta! bebben bekend, De laatsten van hun volk. Ia de Wagenstraat te ’s Gravenhsgs zijn op ’t oogenblik twee allerzonderlingst ge- vormde menschjes te zien, die de laatste afstemmelingen worden genoemd van het eertijds zoo machtige en merkwaardige volk der Azteken, dat in de 143 ceuw ia Mexico heerzchte, door de Europsanen later geheel werd verdrongen es reeds lang voor geheel uitgestorven goid. In hoeverre men hier inderdaad met Az'eken te doen heeff, willen we in ’t midden laten. Men deelé mede, dat professor Virchow ze indertijd voor eehte Azteken verklaard heeft. Ia elk geval ziĳn ze merkwaardig : een hoofdje hebben ze zoo groot als twee manner- vuisten, een sterk achterover hellend Toor- hoofd, dat met den bĳjzonder grooten neus in een rechte lĳa loopt. Da piak telt slechts 2 leden, wat verklaard wordt voor een kenmerk van de tengevolge van hu- weljken onder broeders en zusters ozt- stane degeneratie. De man heeft boven- dien, tengevolge van een merkwaerdige wijze van zitten, geheel misvormda voeten, waarop hiĳ biĳnu niet staan kar. Ds man is 60, de veel krassere vrouw is 50 jaar, De oudjes spreken, naar men meedeelt, -. ’t vud Mexicaansch, wat Eogelsch en wat Daitsch. Wijze mannen. E:n eigenaardig tooneel werd onlangs voor een rechtbank in Oost-P:uisen afge- speeld. Een gedaagde geraakte daar‘in een woordenstrijd met den President van den rechtbank en werd door dezen sen „bru- tale vlegei“ genoemd. Hĳ antwoordde daarop: „Als gĳ niet de President van de rechtbank waart, zou ik u een pak ransel geven.“ Da ambtenaar van het Openbaar Mi- nisterie eischte 3 dagen gevangenisstraf tegen hem wegens beleediging van een rechterlijk ambtenaar en hij werd door den rechter daartoe veroordeeld. Maar de man, die zich niet liet over- bluffen, verklaarde, dat de rechter zulk een straf niet kon opleggen, dan in over- leg met de andere leden van de rechtbank, Daarop trokken de heeren zich terug, cm te beraadslagen en de uitkomst der lang- durige besprekingen was, dat de President den gedaagde moest mededeelen, dat de meerderheid der rechtbank de strafbaar- beid der uitdrukking niet had erkend en dat dus de geöischte straf niet kon wor- den opgelegd. Een nieuw soort gymnastiek. Een nieuwe soort gymnastiek wordt in den laatsten tijd in Engeiand druk besefsnd, bestaande enkel in het rollen van een ton, maar volgens eere zeer bijzondere methode. Esn profsesor aan de „School oí Piysi- cal Calture“ heeft deze ton-cefeningen uil- gevorden, die volgens hem het voordeel hebben, alle spieren van het lichsam te ontwikkelen en het dikworden te voorkomen of te verminderen. De bswegisgen met de ton (welke naar gelang van den cuder- dem en de gestalte van den beoefenaar, grooter of kleiner ie) bestaat hierip, dat de persoon zich over de ton keen kuigt, beurtelings op de borst erop de rug ez vervolgers de ton voortrolt, enkel met de vingertoppen en de teenen den grond rakende. Al gekker. Te Biskra (Algerië) staat een violist, Lóon Trubert, terecht wegens moord op een jonge vrouw, en h voert tot zijne verdediging aan, dat hij een „hypnotisch sujet“ is, en dat ziĳn geest soms zjn stcf- feljk lichaam verlaat. Het was in zuik een oogenblik, toen zijn geest elders was, zoo beweert hij, dat ziĳn stoffslĳk lichaam de jonge vrouw vermoordde. Bijgeloof. Vrouw R., woonachtig op een welrarend Geldersch dorp, verloor haar kerksoek; na overleg met de familie werd besloten een kaartlegster te raadplegen, die uit- maakte dat het boek gevonden zou zijn door cen ouden man, wiens vrouw het boek zorgruldig zou hebben opgeborger. Algemeen werd nu voor den vinder gc- houden een oud mannetje in de buurt, die echter beweert nooit een kerkboek ge- vonden te hebben en, in zjn eer getast, de politie aangifte deed van de lasterlijke buurpraatjes.