Tekstweergave van NL-WbdRAZU_DL_18960115_001

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
Ahonnemenisprijs : £ 0,05. an 1 — 3 regels 25 Cents, en iedere S Advertentieprijs : Driemaal Plaatsing wordt slechts nement aanmerkelijk lager. Waarheid. Spreek altijd de waarheid ! Wees waar ! _ : Zietdaar uitdrukkingen, Waarheid bovenal ! iomg cebezied, doch waarin meer hgt op- | h m _ L e : e \ kwaad en goed is niet meer uit elkander te hou- vesloten, dan men denkt. o ) . …. - 5 Om enkele grepen in de werkelijkheid te doen : Er zijn menschen, die er zich op toeleggen, om Per 3 maanden, franco per post f0,55. regel tweemaal berekend. zooveel mogeljk waar te zijn; veel zelfs op- | offeren om de waarheid te handhaven. gaat er niet één dag van hun leven voorbij, of 7 3 ze zijn onwaar. Wat wordt er D. voor ’t oog Toch | ‚ men datgene, wat men behoort van de wereld niet veel gedaan en nagelaten, | om schooner en beter te schijnen, dan men is. De man van zaken, die vroeger welgesteld, thans gebukt gaat onder de zorgen en lasten des lerens, wil en zal zoolang hem dat mogelijk is, tegen- over de wereld de groote man bliijven. E Zoo geveu sommigen den schijn, alsof zij bheel opgeruimd en tevreden zijn; op partijtjes voeren | zijn, wanneer men beweert de zij allerlei grappen uit, zoo aareig, dat ieder om | hen lacht en denkt: „wat zijn dat een aardige | Jui.“ In huis echter zijn zij lang niet altijd even opgeruimd, even gezellig. Ze kunnen vrouw en kinderen menigmaal afsnauwen, ze zijn vaak gemelijk, lastig voor hunne huisgenooten. Zoo zijn er anderen, die zich als bedroefden, kunuen aaustellen, terwijl zij in waarheid niet bedroefd zijn; menschen} altemaal, die mildelijk over hunne tranen kunnen beschikken, al naar | gelang de omstandigheden het medebrengen. Weer anderen wandelen, volkomen in overeenstemming met de eischen der mode, onze woningen voorbij. Men zou er heel wat van denken. Maar, o0, als men eens wist, waar zij eigenlijk thuis behooren, in welke armoedige vertrekken ziij hun leven doorbrengen, hoe ziij zich ternauwernood het allernoodigste kunnen aanschaffen, wij zijn er van overtuigd, dat men dan niet zoo hoog zal opgeven over het streven der menschen naar waarheid. Als we eens letten, werkelijk letten op de ge- veinsde a:moede en rijkdom, op de gemaakte ‘ vreugde en smart — om niet meer te noemen — dan is het leven eigenlijk niet heel veel an- ders, dan een Kermis der ijdelheid. Wat is Waarheid* Men kan die vraag niet in één zin of n enkele regels beantwoorden, want wat de een voor waarheid houdt, behoeft voor den ander nog niet waar te zijn. aan ons voordoen als vrienden van de waarheid, kunnen misschien wel vrienden van de leugen zijn. Het hangi alles af van de vraag: wat is voor mij waarheid, wat dringt zich 4an mij als waarheid op, of nog juister gezegd, het stempel der echtheid ? Armoede, welke niet an den weg timmert; droetheid, waarvan alleen de stille binnenkamer weet. Waarheid lezers! is bescheidenheid, en als zoodanig staat zij tegen- over de leugen, die brutaa!, vermetel is en re- sierlijk uitgedost, | L meldde dn a è ) ND Enkele nummers 5 daarboven 5 Cent. ‘\‘‚ l e} j abun-â? Í ) Wij leven in een tiijjd, waarin wij achter de kunnen plaatsen. al zo) Velen zijn nen onderscheiden, en waar moet da: heen? Wij zeggen niet allen, maar velen weten hetgeen den, zoodat uitdrukkingen als spreek de waarheid, wees waar, waarheid bo- venal, klanken zijn, meer niet. meen schaamt men zich voor hetgeen men is terwijl men zich eigenlijk schamen moest, dat te zijn, niet is Men schaamt zich in onze 19le eeuw, om den ernst des lerens te bewaren, terwil men zich niet schaamt om onfatsoenlijke schulden te maken en zich op allerlei wijze te baiten te gaan. Over ’t alge- | 6e. JAABGANG No. 5. Woensdag 15 Januari 1896. Ê g Uilgevers: ter Haar & Schuijt, — Leerdam. Een en ander mocst ons van het hart, om U, | lezers! te doen zien, dat men voorzichtig moet waarheid Jlief te hebben, voor haar te strijden, enz. daarom besluiten met den wensch, dat wij inel: ke omstandigheid des levens ons geven, zooals wij zijn. Men spele met open kaart, niet voor- | naam willende zijn, «ls de middelen het niet ver- oorlooven. Wandelen wij bescheiden onzen weg, want de waarheid is bescheiden., zal dit zijn: zijn wij in behoeftige omatandighe- den, of bedroefd, ziels bedroefd, de wereld zal helpen, de wereld zal gelooven aan onze tranen. Bijtijds kan dan nog een en ander voorkomen worden. Waarheid bovenal! Moge geheel ons zijn, ge- heel ons doen en laten, daaryan uitzaan. Erzal niet zooveel misverstand zijn; de menschen zullen elkander te beter leeren verstaan, elkan: der te beter er door leeren helpen en steunen. En daar komt het juist op aan! L. Gemengd Nieuws Omtrent deu diefstal bij den heer W. M. in Den Haag verneemt het Vad. nader, dat eer- gisterenmorgen een heer zich bij den dokter aan- om dezen te spreken en verklaarde te zullen wachten, toen hij hoorde, dat de heer W. M. nog niet thuis was. In de studeerkamer ge- ‚ laten, brak de onbekende daar cen bureau open Wie zich | en verwijderde hiij zich met een trommel met | ongeveer 16000 aaa effecten en f3000 aan bank- wat draagt | clame maakt. Van de meesten geldt ten oplich- | te ven het zich beter voordoen in de wereld, de juistheid van het spreekwoord: „holle vaten klin- ken ’t meest. x wEEn Feuilleton TET Waar zal \}ik Iwerk vinden ? DDD E 4 Juist waren zij verdiept in de beschouwing van de machine, waarvan zij een klein gedeelte door de kap aan dek konden zien, toen de stoom- fluit van de Wilbelmina — door een langgerekt, dof gefluit — het sein gaf dat het uur van ver- trek gekomen was en dat de niet tot de passa- giers behoorende personen het schip moesten ver- laten. Voordat ze er op bedacht zijn, bevinden Van Dongen en zijn’ vrouw zich op de loopplank en worden zij door de achter hen aandringende me- nigte voortgeschoven tot zij weder vasten voet aan wal hebben. Leen wil met alle geweld raar het schip terugkeeren, omdat zij nog geen af- zij de voet op de loopplank zetten, toen deze werd iogehaald en de verbinding tusschen den wal en het schip zoodoende verbroken s „Kom, Leen“ zegt baas Van Dongen, „hou je »DU goed voor je jongen, laat hij niet zien dat je »tranen in de oogen hebt, want dan zou hij het szelf ook te kwaad krijgen, kijk, je kunt hem „daar net zien staan bij die eerste mast, hij is op 2°en van de sloepen geklommen en wuift met ZIJjn muts, Aan het woelende, witte schuim dat zich ach- ter het schip in het water vertoont, is het te zien at de machine in beweging is gesteld; de tros ‘en, waarmede het schip aan den wal] is gemeerd worden losgegooid en Gekas S ‘ekasteel langzaam vooruit. | afstand tusschen de kaai en het schip on t’ duurt niet | | lang of de gelaatstrekken van hen, die zich op | papier, waaronder twee biljetten, elk van f 100. Gelukkig waren de effecten, die aan een ver- eeniging behooren, van de couponbladen ontdaan en werden deze door een der andere bestuursleden bewaard. De dief, die dus aan de effecten niets rugbezorgen en heeft zich met de bankbiljetten tevredengesteld. Zooals wij gisteren reeds gemeld hebben, meeut men den dief te kennen. — B het lichten der onlangsop de Merwede onder Sliedrecht gezonken schepen Emmanuel en Ziethen gebeurde Vrijdag ochtend een onge- luk. Een 62 jarig duikelaar, te Ouddorp woon- Ziowel aan den wal als op het schip is het esn eindeloos wuiven met hoeden, mutsen en zakdoeken; al meer en meer vergroot zich de | het dek van de Wilhelmina bevinden, zijn niet | meer te i en vrienden aan den wal. à Langzaam gaat de menigte uiteen en ook baas | Van Dongen met zijn’ vrouw, na herhaaldelijk | naar het hoe langer hoe kleiner wordende schip ‚ te hebben omgezien, richten eindelijk hunne schre- den naar het station, om met den eerstvertrek- | kenden trein naar Rotterdam terug te keeren en | van daar met de stoomboot de rcis naar han dorp voort te zetten. Ruim drie maanden na Jan’s vertrek, ontvangt baas Van Dongen een brief ait Buitenzorg, waarin Jan ziijn bebhouden aankomst mededeelt en eene uitvoerige beschrijving geeft van al het Laat ona | En het gevolg | | kaart voor: de | duiijes al spoedig tot eene vrij belangrijke som herzennen voor hunne bloedverwanten | e Dit blad verschijnt ratis opgenomen i f | achtig, kreeg oen vallende katralschijf op het en de ongelukkige korten tijijd daarna overleed. Te Lheebroek, gsmeente Dwingeloo is ‚ Vrijdagmiddag een droeviz ongeluk voorgevallen. Ds kleinaknecht van den landbouwer J. Klaassen, wilde op vogels schieten doch heeft ongelukkig het vijfjarig zoontje van K. een doodelijk schot toegebracht. Men schrijft uit Etten-Leur. De reeks van branden neemt hier met den dag | toe. Thans zijn weder twee branden te vermel- den. Vrijdagnacht half twee sloegen de vlammen uit de pottenbakkerij van den heer A. van Tate- ring te Leur en bijna op hetzelfde oogenblik stond de de aai in lichte laaie. De brandweer kon de pottnbakkerij gedeeltelijk beionden, doch de schuär met haar rijken inhoud brandde geheel af. © t is reeds de tiende brand in zeer korten tijd. Uit een paar advertentiën, voorkomende in deze courant, blijkt dat de bekende drop door | handel gebracht op ergerlijke wijze wordt nage- maakt. Met al de haar ten dienste staande mid- | | | de firma Kater & Co. reeds jarenleng in den | Í | delen wenscht de firma zich hiertegen te verde- | digen. Haar raadsman, de heer mr. B. Cohen heeft dientengevolge onderstaande circulaire aan alle verkoopers van dien namaak verzonden, opdat ze op hunne hoede knnnen zijn om zich ‘voor sohade te beveiligen : „Naar aanleiding van een schrijven der heeren N: Kater & Co., alhier eigenaren van | het handelsmerk „Katjes Drop uit de blikken Trommel,“ wensch ik u het navolgende onder het oog te brengen: U hebt in de winkel ten verkoop in voorraad nagemaakt Katjesdrop onder denzelf- den naam en voorzien van dezelfde merken als door genoemde heeren gerechtelijk zijn gedepo- neerd. z’o te doen behalve aan een eisch tot schadever- ì goeding, u bovendien volgens art. 337 van het | Wetboek van Strafrecht aan strafrechtelijke ver- volging blootstelt. Aangezien de heeren N. Kator & €Co. mij de opdracht hebben gegeven hiertegen ernstige maatregelen te nemen, geef ik u biijij dezen den raad om het met bovenstaande merken nagebootst artikel ten spoedigste uit uwen | winkel te verwijderen. Doet u zulks binnen 8 | dagen niet, dan zalik aan bovenstaande opdracht gevolg geven.” — De N. Groningsche C. meldt: ì| De zeer natuurlijke belangstelling der Neder- | landers in de zaken van Transvaal heeft aaulei- | ding gegeven tot eene speculátie, waarvan een | onzer stadgenooten de dupe is geworden. Hij be- ‚ stelde bij eene Haagscke firma de door haaruit- had, heeft ze dan ook’in den trommel laten te- ! gegeven nieuwe kaart van Transvaal om zich te | oriënteeren op het „oorlogstooneel“. Ook ontving hij eene kaart die volgens een opschrift van dit | jaar °96 dateerde. Tot zijne groote verbazing | echter vond hijj daarop noch Krugersdorp noch andere thars veelgenoemde namen en zelfs Jo- hannesburg kwam niet met drukletters ì ket cxamen, tot opzichter (adjudant-onderofficier) werd benoemd. Zijne inkomsten waren daardoor zoo toegeno- men dat hij elke maand f 50 van zijn tractement | aan zijn’ vader kon zenden, zoodat zijne spaar- | i aangroeiden. ì Ruim vier jaar bekleedde Jan tot volle tevre- | denheid zijner chefs de betrekking van opzichter, toen er door het pensionneeren van een luitenant | ‚ magazijnmeester der genie eene vacature in dien | ‚ merkwaardige dat hijj op reis naar Indië heeft | gezien, van de goede verzorging, aan boord, van j E. 5 ‚ de gulle ontvangst bij aankomst te Batavia, van scheid van Jan heeft genome:, maar juist wilde | zijne plaateing te Buitenzorg van het heerlijk frissche klimaat op die plaats met hare prach- tige berggezichten, helder stroomende rivieren i en het eeuwigdurende groen van velden en bos- weldra; gaat het trotsche | schen. Ongeveer twee jaren bleef Jan in garnizoen te Buitenzorg, bij de genie zulke goede diensten bewees dat hij in die twee jaren achtereenrolgens tot korparaal en sergeant werd bevorderd. Tengevolge van zijn’ betoonden ijver en op- passend gedrag, werd aanmerking gebracht voor eene plaatsing als on- deropzichter bij de geniewerken te Batavia, in welke betrekking hij zoo goed voldeed, dat hij 'een jaar daarna, na flink voldaan te hebben aan ‚ woorden vinden om hunne erkentelijkheid te be- ì í | l voor bevordering in aanmerking 1 rang openkwam; hoewel er nog drie opzichters | waren, die vóór Jan waren aangesteld, kwamen deze door hun weinige iijver voor den dienst niet g, zoodat Jan het geluk te beurt viel om tot luitenant-magazijn- meestcr te worden benoemd. ì Toen dat heugelijke nieuws op het dorp be- | kend werd, haastten de dorpelingen zich om | baas Van Dongen en zijjn’ vrouw met Jan’s be- : noeming geluk te wenschen ; beiden konden geen l Î Î tuigen voor de blijken van vriendschap, welke zij bij die gelegenheid ondervonden : het harte- ‚ lijkst schter drukten zij de hand van Piet Loe- ! waar hijij spoedig Da zijne aankomst | werd geplaatst en als timmerman | nen, die het denkbeeld om Jan in dienst te doen L treden had aangegeven en aan wie het dus in | de eerste plaats te dankeu was dat zij dezen on- vergetelijken dag konden vieren. à Twaaif jaren waren voorbijgegaan sedert Jan de ouderlijke woning voor goed had verlaten ; de brieven die hij in den laatsten tijd aan zijne | ouders schreet, droegen de duidelijke bliijken, dat hij hartelijk verlangde hen terug te zien en | | schreef hiij hun welk een heerlijk vooruitzicht het í hij eenigen tijd later in | voor hem was dat hiij over zes maanden, we- | gens langdurig verblijf in Indië, met verlof kon | Í komen. Eindelijk kreeg baas Van Dongen den laatsten brief, dien Jan zou schrijven vóor hij de terug- Agenten en Brievengaarders nemen abonuementen en : s Í Ì , jj ar z d | vraag: wat is waarheid ? een groot vraagteeken | hoofd, waardoor dit gedeeltelijk verbrijzeld werd ver heen, | dat zij de waarheid van deleugen niet meer kun- | groote boerenschuur van R. van den Broek op | — U wist waarschijnlijk niet dat u door ì | ren dezelfde, die op de | naam was daarop met gewone | | veel Í . - ‚ wel zou uitzien, toen het geratel van de wielen | vroeger elken Woensdag en Zat g ardag. °Pgegeven‚ wordel tevren n nog 8 andcre plaatselijke bladen, Alle Boekhandela. > &dvertentien aan. | stempelinkt afgedrukt — ettelijke wijlen van d® | plaats waar Johannesburg eigenlijk ligt. En nu bleek biij onderzoek, dat hij te doen had met eene oude kaart voor een jaar of tien verschenen en toen uitgegeven ten bate van „het Roode Kruis en het Trausvaalsche Com ité’’; woorden, die dui- delijk te lezen zijn onder het opgeplakte papier- tje, dat bet jaartal 1896 draagt. De firma heeft waarschijnlijk nog een voorraad oude kaarten lig= gen, die zij ou tracht aan den man te brengen. — Te Racea, in de Cubaansche provincie Ma- tàänzas, heeft een troep opstandelingen dertig hui- zen in brand gestoken. Een bataljon mariniers joeg de brandstichters op de vlucht. Maar de huizen waren intusschen afgebrand. Vijf millioen pesetaszilver en een millioen goud ‚ is naar Cuba gezonden. ‚ De Arnh. en de Zutph. Ct. maken mel- ‚ ding van een te Arnhem loopend gerucht, dat | Van Emmenes — de redacteur van de Voor- | waarts, welke sinds een paar weken niet meer ‚ verschijnt — in plaats van de hem opgelegde ge- vangenisstraf te ondergaan, naar Amerika is ge- | viucht, met een meisje naar Velp. ‚ 7 Te Dinxperloo was Woensdagmiddag een ‚reiziger uit Duitschland bij den kleermaker J. te ‚ K. bezig zijne stalen uit te pakken. Bij Te K. woont de ambtenaar der belastingen Bund, Ter- wijl de reiziger aan het uitpakken was, kwam de ambtenaar naar voren en vroeg den reiziger, ‚ of hij ook zijn bewijs voor betaalde bedrijfsbe- lasting kon overleggen® _ Daarvan had de man ‚ nog nooit gehoord. De ambtenaar nam den rei- ziger naar het grenskantoor mede, waar hij £40.50 ‚ moest betalen voor boete en biljet, alsyorens hij ‚ zijne zaken in Nederland verder kon voortzetten ì| Een koopman in pluimgedierte heeft — ‚ aldus leest men in het Leidsche dagblad — eeri- ‚ ge boeren bij De Kaag op zeer sluwe wijze beet- | genomen. Aan den een verkocht hij Italiaansche kippen met gele pooten en gele snayel. Later ging de |… … . « vert er af, en de boer had oude boerekip- | pen ! Aan een ander had bhij ecnige jonge kippen | verkocht, die tegen den leg aan waren. Kort daarna verbleekte de roode kammetjes en: het waren minstens 3-jarige kippen ! Aan een derde zou hij kuikens leveren. Hij ‚ kocht al de oude kippen van den boer en betaal- ‚de. Na enkele dagen kwam hij met de kuikens ‚ die door den boer gekocht en betaald werden. ‚ Het viel den daggelder op, dat de beesten ter- stond geheel thuis op de werf waren en de plaats- jes wisten, waar wat te bikken viel. Dit vertel- de hij, onder koffiedrinken, aan den boer. Deze ging met de viouw naar die slimme diertjes kij- ken, En nu gingen de oogen open: de kippen wa- hij een paar dagen te voren verkocht had wegens ouderdom, doch door het opknappen van de kammen, pooten en vederen ‚ als verjongd waren wedergekeerd ! | reis ondernam; hij deelde daarig meds dat hij over twee dagen met dezelfde boot, die hem in Indië bad gebracht, de Princes Wilbelmina, aar het vaderland zou vertrekken. Het was juist op een Zondagmorgen, toen Van Dongen en ziju vrouw, uit de kerk te huis ko- mende, een telegram vonden waarin Jan uit Marseille berichtte dat hij behouden en wel was aangekomen en Maandagmiddag thuis hoopte te zijn. Dat op dien Maandag voor baas Van Dongen | weinig van werken kwam, laat zich begrijpen ; hij had geen rust iu zijn huis en liep dan eens bij dezen dan bijj genen buurman in om zijn hart lucht te geven over het heugelöke vooruitzicht dat hem wachtte; doch aan alles komt een ein- de, zoo ook aan dien Maandagmorgen, Het uurtje van koffiedrinken was voorbij en juist waren Van Dongen en Leen in een diep gesprek gewikkeld over de vraag of Jan hen ook veranderd zou vinden en hoe hij er zelf van een naderend riijjtuig zich op straat deed hooren ; uit het rijtuig dat voor de deur van baas Van Dongen stil hield, sprong met vluggen tred een in de Indische uniform gekleed officier Voordat Van Dongen en zijne vrouw tot be- ‚ zinning waren gekomen, wie met zulk een drift de winkeldeur opende, lag de langverwachte zoon ‚in huone armen: tranen ván vreugde verstikten ‚zijne stem en de eenige woorden die hij kon uiten, waren: „vader, moeder, wie had zoo iets ooit kunnen denken.” EINDE. Adval'tûl]tí8!l voer dit blad —- N *