Tekstweergave van NL-WbdRAZU_DL_18920130_001

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.

Zaterdag 30 Januari 1892. Zde Jaargang. UIT&EVER: B J-ter Haar, Prijs der Advertentiën: van 1 tot 3 regels {£0.25 iedere regel meer 5 Cents. Voor 3 maal plaatsinz op- gegeven worden slechts 2 maal in rekening gebracht. Advertentiën voor deze courant opgegeven worden tevens gratis opgenomen in de „„De Beestenaar” Deze Courant wordt Zaterdagmorgen uitgegeven. Prijs voor Leerdam, Asperen, Schoonrewoerd, Oos- terwijk, en Heukelum per 3 maanden £0,85, franco per post f 0,45. Men abonneert zich bij alle Boekhandelaren, Agen- ten en Brievengaarders. Leerdam. Weekblad voor Beest en Omstreken. PREMIEBLAD op „De Leerdammer.” Het is ons mogen gelukken een dege- lijke zondagslectuur voor onze abonnees te vinden. Wie uwer kent niet of heeft nooit hooren spreken over het b ° (eïllustreerd Stuiversblad ! Rijk aan mhoud en gemakkelijk van for- maat, is het een der beste geïllustreerde Het Stuiversblad kost f2,60 per jaar. bladen van onzen tijd. Geïllustreerd Wij besloten om dit blad onzen abonnees als premieblad op „De Leerdammer aan te bieden en voor hen verkrijgbaar te stel- len, voor slechts 50 cts per 3 maanden. Let wel! alleen zij, die op ons blad ge- abomneerd zijn, kunnen vandezen vermin- derden prijs profiteeren. Die ons Premie- blad ter inzage wenschen yragen. gelieve aan te Redactie an „De Leerdammer” Gemengde Berichten. en Uitgever Te Weenen maakt weder een „„wonderkind” een 7-jarige pianist, grooten opgang. De knaap is uit Polen afkomastig en heet Raoul Koezalski. Te Zevenbergen is gearresteerd en naar de gevangenis te Breda overgebracht zekere F., vroeger wijnkoopersknecht, wegens het plegen van onzedelijke handelingen met kinderen. Feuilieton. Aan het strand der zee. Novelle. (Vrij naar het Duitsch.) 6) doo & +;;; „Van tijd tot tijd. Het grootste gedeelte van ‘t jaar breng ik op mijn landgoed door en bo- vendien in den regel eenige maanden op reis.” Juffrouw Sibel was juist bij deze woorden we- der verschenen. „Gij bezit dus een heerlijkheid, | mijnheer von Waltersberg?” vroeg zij, terwijl z zich met een handwerkje in de vensterbank zet te. „Een landgoed,” verbeterde hij koel. „Er zijn tegenwoordig geen heerlijkheden meer. Verwon- dert gij er u anders over, dat ik een bezitting rijk ben?” ' „Verwonderen? Integendeel, ik zas het delijk op het eerste gezicht, dat gij een w |ge- steld man en bovendien een gentleman zijn.” „Gij zijt zeer vriendelijk, juffrouw Sibel, maar ik wist niet hoe een zoogenaamde gentleman, zich van de andere stervelingen onderscheidt, die een goede opvoeding genoten hebben.” „O!-Een kenner weet dit onderscheid oogen- blikkelijk te vinden.” E „Juffronw Sibel is met hart en ziel eene aris- tocrate,” verklaarde de vrouw des huizes, zweert bij adelijk bloed en dweept er mee.” „Zoo ? Dat kan ik van mij niet zegsen, want ben ik eens kieskeurig en wantrouwend dan is dit juist het geval tegenover mijn standgenooten.” Ik heb op miĳjn reizen zeer merkwaardige exem- Ì } d G4a- moest Het geval verwekt algemeene verontwaardi- ging. Een boer uit Neder-over-Heembeek (Belgie) heeft onlangs een poging tot zelfmoord gepleegd, uit verdriet omdat . zijn zoon in de volgende maand moest loten voor d« militie. Hij sprong in het kanaal van Willebroek en werd slechts met veel moeite gered. Lrievenbesteller À. op Te Tubbergen is de gelden voor vermoeden van verduistering van hem toevertrouwde postwissels, door dej mare- chaussees van Ootmarsum gearresteerd en naar Almelo overgebracht. Te Harkema-Opeinde (Fr) nam het bejaarde echtpaar M. Visscher en vrouw tegen de koude vuur mede naar bed. Het gevolg er van was, dat brand onstond, waardoor de geheele wonimg met inboedel in de asch gelegd werd. De beide oudjes konden zich gelukkig nog bijtijds redden. Volgens het N.v. d. D. zijnte Strijp, bij Eind- hoven, twee personenin arrest genomen, die ver- schillende personen hebben opgelicht, door water voor petroleum te verkoopen Zij reden met een petroleumvat met water gevuld langs de huizen Te Oegstgeest nabij Leiden had Zondag arond jl wederom een ernstig spoorwegongeluk plaats. De remmer van den goederentrcin naar Rot- terdam, gleed van de trede, en viel onder den trein, \'»';í31'bìj het achterste wiel hem over zijne beenen ging. Naar ’t ziekenhuis overgebracht, moesten aldaar een der beenen worden afgezet. Zijn toestand is niet zonder gevaar. In het Cappagh-gebergte (lersch graafschap Tyrone) zijn twee meisjes, die van school terug- keerden, door een sneeuwstorm overvallen enom het leven gekomen. Men vond hen eerst ma ver- loop van een week, in een halfweg gedooiden sneeuwhoop, De kleinen lagen in elkanders ar- men. plaren leeren kennen.” „Ach”gij schertst !” riep de gouvernante. „Neen ik spreek in vollen ernst, want ik ben dikwijls in de gelegenheid geweest & achter de coulisen te zien en den goudglans, in plaats van bij lamplicht, bij daglicht te zien, en dan deed het goud zich veel minder voornaam voor.” „Dan zijt gi een— demokraat,, zette de gouvernante het gesprek voort.” _ „Indien gij hieronder verstaat menschen, die de vrijheid en verlichting lief hebben, dan zeker.Áls aanhanger der volksheerschappij kan ik mij toch niet noemen; Ì zeker e omdat ik juist de menigte die beide zooeven genoemd, streven voorstaan moet afkeu- ren; de wereld wil aan een geestelijken en zedelij- band geleid worden. Maar wij komen op een the- ma dat hier niet op de plaats is. Gij zijt zeker ook een Oostenrijksche, juffrouw Sibel?” „Zeker! Een echt Weener kind ” „Dat dacl S ’ht ik wel, wantals twee Weenschen el- kander ontmoeten, duurt het nauwelijks vijf minu- ten of zij komen op het zoo geliefkoosde gebied van politiek-socialen discussie. Maar ziet gij, waar- de juffrouw, juist om deze onvruchtbare dis- cuscie tenminste voorzeen deel te onfgaan, vlucht ik jaarlijks voor een paar maanden naar het buitenland. Daar doen de lui ook wel aan po- 5 E GIn- . 1 litiek, maar met mate, en stellen in andere „Zijt gij misschien zelf kunstena: meyrouw von Blansko, die het ges dere richting wilde geven „Hier en daar dilettant verder niets. E wendde hij zich tot Hanni, die ' ha1e moeder gezeten had. Gij wel d2 cook kunst ? Musiek of —— ER x Te Aken stierf dezer dagen eene alleen wo- nende vrouw aan verval van krachten. Zij leef- de in zulke bekrompez omstandigheden dat ha- re arme buren medelijden met haar kregen en haar dagelijks een gedeelte van hun karig maal thuis brachten. Na haar dood kwam echter uit, dat zij alleen uit gierigheid, armoedig had ge- leefd. 10,000 Mark had ze op de spaarbank staan. Zoowel het armbestuur als de medelij- deude buren maken nu aanspraak op een ge= deelte der nalatenschap op grond dat z door de rijke schraapster werden bedrogen. (N. v d D.} Dat electriciteit nu en dan nogal eens offers vraagt is maar al te waar, doch dat onvoorzich- tigheid de schuld van alles draagt, bleek dezer dagen weer in den schouwburg te Palermo. 1n het N, v d D lazen we daarvan het volgende: In de bestuurkamers van den schouwburg is een draagbare electrische lamp. Om deze aan te steken heeft men alleen een geleiddraad in den metalen voet te steken. Des avonds nu trad een bediende van den schouwburg, Fran= cesco Denaro, vergezeld van den Heer Hrassi- nessi, de bestuurskamer binnen en wilde de lamp aansteken. Ongelukkig was het zijden omhulsel van den geleiddraad juist daar, waar Denaro den draad aanvatte, een weinig versleten. Toen: hij nu met de linkerhand de lamp greep, terwijl hij in de rechter den draad hield, kreeg hij den vollen electrischen stroom in het lichaam, en als door den bliksem getroffen, stortte hij op den grond. Onder het vallen kwam hiĳ met Franssinessi. in aanraking, en deze ontving zulk een krachtigen schok, dat hij in eenen hoek def kamer geslingerd werd. Op zĳn hulpgeroep kwamen menschen toeloopen : deze durfden ech- ter Denaro, wiens handen aan beide polen als vastgesmeed waren, niet aanraken. De ongeluk- kige was waarschijnlijk op dit oogenblik reeds dood, maar zijne spieren werden door den elec- trischen stroom nog in akelige trekken gebracht. Met een regenscherm wist men eindelijk het slachtoffer buiten het bereik van den electris schen stroom te rukken _ Zijne handen waren intusschen verkoold. aa s „Ik bewonder de kunst,” antwoordde zij wat schuchter. Maarik ben bevreesd om mijn piano: spel te doen hooren en verlang ook van nie: mand mijn teekeningen in oogschouw te nemen.” „Zij schrijft ook zeer aardige kleine opstellen, ’ voegde de gouvernante er ijverig bij. Zoo heeft zij van Mentone een heel aardige beschrijving gemaakt; ook heett zij een dagboek, het is ech= ter een boek met zeven zegelen; geen profaan oog heeft het nog te zien gekregen.” „Het is ook voor een en anderook in ’t minst niet interessant,” verzekerde Hanni. ,„Mij diont het hier en daar voor verstrooiing, als ik de her: innering aan vervlogen tijden voor een paar mi: nuten kan opwekken.” „Dat is een zeer goede gewoonte,” zeide Wal: tersberg. In de loop der jaren komt zulk een kleine levensroman tot stand, die dikwijls onderhous dender is, als vele boeken die voor ons tiĳdver: drijf gedrukt worden. Ook ik hoùd mauwket- rig een dagboek en verberg het zorgvuldig voor de oogen van anderen.” _H;Ïnni draagt het zelfs als een talisman bij zich,” merkte de juffrouw lachend aan. „Dat heeft ook zijn gegronde reden,” hernani het jonge meisje. Ik vind het ongemakkelijk den tamelijk grooten band mede op reis te ne- z 33 men, en daarom schrijf ik de gebeurtenissen van den dag in een notitieboekje op, om dan den inhoud over te schrijven.” „Waltersberg wilde zijn bezoek niet te lang rekken. Hij maakté van de daaropvolgende pau+ c k gebruik, em op te staan. (Wordt rerrolgd}