Tekstweergave van NL-WbdRAZU_DG_19511229_006

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.

e Voor «e zondag JAARWISSELING Uit mijn zeer prille jaren herin- ner ik me een bepaalde Oudejaars- avond. Mijn „thuis” lag dicht bij een zeer grote, zeer oude, monumentale kerk. Ik vond het een mooie kerk, van buiten gezien. Mooi, maar doods. Zondags stroomden de men- sen van mijn stad in allerlei richting uit, ieder naar zijn „eigen” kerk, maar slechts nu en dan scheidde zich ’n enkeling of ’n paar mensen af van de stromen om door de in- drukwekkend hoge entree van die zeer grote kerk te schrijden en zich in de grote ruimte daarbinnen ver- loren te laten gaan. Op die Oudejaarsavond, op weg naar „mijn’ kerk, trof het me, dat de stromen van kerkgangers veel breder en massiever waren èn dat honderden en honderden zich door het nu kleiner lijkende grote portaal heen naar binnen wrongen. Mijn verbazing wekte mijn nieuwsgierig- heid zozeer, dat ik me meéé liet voe- ren met de stroom en evenals al die anderen de kerk binnenging, welke zo kennelijk tot leven was gekomen. Van de eigenlijke dienst herinner ik me geen bijzonderheden meer, — daar was ik te jong voor. Wel weet ik, dat de massa, welke het kolossa- Je gebouw vulde, met een wèl-aan- doende geestdrift en overgave de psaimen en gebeden zong, en dat de woorden van de predikant grote in- druk maakten. Dominee herinnerde aan het onzekere van het leven op deze aarde en daarmee ook aan het feit, dat sommigen uit gezin, ken- nissenkring, uit de kring ook van hen, die op een avond als deze ge- woon waren zich voor de Dienst van het Woord te verzamelen, deze keer „ntbraken, omdat ze in de loop van “et jaar door God tot Zich geroepen xaren. Het was of werd doodstil, als @ominee zo ver was gekomen, — cier en daar hoorde men een onder- Jrukt snikken en werden zakdoeken gewreven over vochtige ogen. Gedurende een paar Zondagen was het kerkbezoek nog redelijk, — daarna ebde het weer gauw af en was de kerk enkel nog maar een groot, leeg gebouw, waarin een zeer Kkleine schare van getrouwen de vlam van het geloof brandende hield. Elk jaár hernieuwt zich mijn ver- bazing over het drukke kerkbezoek op Oudejaarsavond. Onder de kerk- gangers herken ik steeds weer men- sen, van wie ik tevoren niet wist, dat ze „ergens aan doen”. Zó noemt men uat. Die Oudejaarsavond-gods- dienstigheid is op zich zelf een be- moedigend verschijnsel ; ze zegt ons, dat er veel meer geloof (en vrees) is onder de mensen dan de uiterlijk- heden normaal beduiden. De vele “alf-lege kerken echter tussen ‘ieuw- en Oudejaar bewijzen, hoe :!stellend weinig trouw en overga- °> -r onder de gelovigen is: Het geloof is een van de vele zaakjes”, welke mensen omhanden iebben ; zaakjes, welke men tot zen goed einde moet zien te brengen. Algemeen vindt men het nodig, dat aan het einde van het jaar een ba- ‘ans wordt opgemaakt, óók van de geloofszaak. Men wil niet blind zijn roor de tekorten, heeft behoefte om 4ie te betreuren ; men gevoelt zich ook verplicht om Gode te danken voor de bewezen weldaden en: men maakt goede voornemens. Ja, 0ok a44t hoort er volstrekt bij. Maar wat komt er van die laatste terecht ? Daar kán niet veel van terecht komen, omdat elke zaak verloren gaat, als men er zich maar één avona per jaar — de laatste avond — mee bemoeit. De balans, die zove- len van hun enstzaak maken, is een valse balans ; ze deugt niet. Een zaak goed voeren betekent : zich er elke dag, waarvoor „werken” is geblazen, mee bezig houden. Elke dag de kas opmaken, de tekorten noteren, de voordelen nuttig beleg- gen. De balans moet op die dagelijk- se gegevens berusten. Schattingen en notities uit de herinnering zijn misleidingen. Niemand is zo dwaas om — als het om materiële ondernemingen gaat — slechts ééns per jaar eens te gaan overleggen, hoe het er bij voorstaat. Maar mogen we dat wel doen, als het gaat om de eeuwige belangen van onze ziel ? God houdt het Grootboek van ons leven bij, — heel precies en nauw- keurig in Ziĳn Alwetendheid. Wat zullen we ééns een pover figuur slaan, als we biĳj Hem komen met enkel een paar voddige kladjes van wat Oudejaarsavond-overwegingen en sterfbed-overdenkingen. Wij zijn — in geestelijke zin — soms erg slechte zakenlieden. Nog maar goed veertig - en al zo stram als een plank. Om nog niet te spreken van die Rheumatische Pijn… Esgenlijk moesten alle inensen — en zeker op die leeftijd — Kruschen nemen, En dan iedere dag, regelma- tig. '’t Is zo’n kleine moeite en ’t kost nog geen 114 cent per dag. In ruil daarvoor: altijd puur zuiver bloed, blĳjmoedig in circulatie ge- houden door jeugdig-vitale bloedzui- verende organen, zelfs bij lieden die weinig beweging nemen, of een zittend leven leiden. Laat Kruschen ook Uw organen die aansporende werking geven, opdat ze Uw bloed vrij houden van de onzuiverheden, die straks — zo niet nù al — oor- zaak zijn van die ondragelijke, alles ondermijnende Rheumatische pijn. (Advertentie) Het WEERPRAATJE HOOGTEPUNTEN VAN DE WINTER Tweede helft van Januari gemiddeld het koudst. (Van onze weerkundige medewerker) Aan de hand van klimatologi- sche gegevens over een periode van 43 jaar (1904—1946) werd door:de oud-Hoofddirecteur van het K.N.M.. Dr. H. G. Cannegie- ter voor enige jaren een overzich- telijk overzicht van de gemiddel- de gedragingen van de maanden en seizoenen gegeven. In dit arti- kel willen wij nu eens zien wan- neer gemiddeld in de winter de koudste periode - optreedt. Elke maand is in ‘drie decaden verdeeld (perioden van 10 dagen) Dus lste decade vanl tot en met 10, 2de decade 11 tot en met 20 en de 3de decade van 21 tot en met 30. Ingeval de maand 31 of 29 da- gen heeft, is op. 10 dagen omgere- kend. Wij nemen nu de drie win- termaanden December, Janueri en Februari in de volgende volgorde: I gemiddelde temperatuur in gra- den Celcius, II aantal vorstdagen (dagen met minimum tempera- tuur onder het vriespunt), II aan- tal dagen met sneeuw (waarop sneeuw viel) en de neerslag on- der IV. E De cijfers hebben betrekking op De Bilt en de sneeuw en vorst- dagen zijn gemiddelden per 10 Vier doen méér dan één. Ook voor Chefarine ‚‚4” geldt, dat de werking van 4 geneesmid- delen in één tablet verenigd krachtiger en weldadiger is, dan van elk middel afzonderlijk. Chefarine ,,4” helptookbij hevige pijnen en griep, wanneer andere middelen falen. Chefarine Â , H1 K EI IA E doet wordezen! (Advertentie, jaar, dit alles over de periode 1904—1946. _ E $ 5 d 24 S D 5 5 3 A i 1;1 ó B S 0 2 Dee. I 3.9 35 6 22 … STE 34 44 10 17' e EE 2.9 48 12 24 Jan. I 25 43 12 22 EE 23 50 13 20 s 23 53 17 14 Febr. I 24 48 13 17 AT 27 _ 48 12 15 S E a AO D Bekijken wij eerst de gemiddel- de temperatuur (eerste rij) dan zien wij dat de tweede en derd= decade van Januari gemiddeid de koudste van de winter is. De Januarimaand is de kouád- ste van het gehele jaar. Het aan- tal vorstdagen (tweede kolom) is het grootste in de laatste decade van Januari, ook is de kans op sneeuw dan het grootst. De mees- te regen valt er van 20 tot 30 De- cember. De laatste decade van Ja- nuari zowel als van Februari is droog. Dccember is de maand der kort- ste dagen, brengt veelal betrok- ken weer (donkere dagen voor Kerstmis) en levert ons het klein- ste aantal uren zonneschijn (40 uren gemiddeld voor het midden van het land). Na de i5de komt er dikwijls een koude inval met soms stren- ge vorst voor. Deze periode duurt tot even vóór Kerstmis. Tijdens de Kerstdagen komt een onderbre- king van de vorst met zachter, re- genweer voor. Bij de 7 strengste winters van de laatste 240 jaron begon de vorst in de tweede de- cade (11—20) van December. De hoogste temperatuur (17 gr. C.) werd in 1932 in Maastricht waar- genomen, de laagste (—22 gr. C.) in 1923 te Winterswijk en Witte- veen Dr.). Januari: De eerste dagen be- ginnen dikwijls met vorst, na een periode met stormachtig en zacht weer tussen Kerstdagen en Nieuw jaar. Na de l5de dalen de mini- mumtemperaturen nog, zodat de laagste temperaturen eerst tegen eind Januari voorkomen. Daar de laatste decade de laagste tempera- turen en de grootste kans op sneeuw geeft, kan de tweede helft van Januari het hoogtepunt van de winter worden genoemd. De hoogste temperatuur in ons land waargenomen, bedroeg 17 gr.| C. in 1847 te Maastricht en de laagste -27 gr. C. in 1942 te Win- terswijk (dit is tevens de laagste temperatuur ooit in ons land ge- meten). Februari: Tot eind Februari is strenge vorst mogelijk, die dan tot in Maart kan aanhouden. De dagen worden geleidelijk langer, maar van voorjaarsweer is nog weinig te bespeuren. Het aantal vorstdagen is in de laatste decade zelfs nog even groter dan in de eerste en tweede. Een vorstperi- ode na eind Februari duurt dan ook veelal tot diep in Maart. De strenge vorst in 1929 bereikte in deze maand eerst haar hoopte- punt. De hoogste temperatuur _in ons land bedroeg 20 gr. C. in Fe- bruari 1920 te Maastricht. De laagste temperatuur -24 gr. C. in 1940 te Winterswijk en Eelde. Hield:elke maand zich nu aan deze gemiddelden, dan was het een klein kunstje om het verloop van de winter te voorspellen. Een Hollandse winter kan lang zijn want van St. Nicolaas tot in be- gin Maart kan er strenge vorst (meer dan 10 gr. onder nul) op- treden. Wij willen hopen, dat de Winter 19511952 geen te grote afwijkingen zal brengen. Ook wanneer hij normaal zou verlo- pen ‚brengt hij nog sneeuw en vorstdagen genoeg. (Nadruk verboden). vÓ AVA GARDNER De vooruitstrevende juffrouw, die in een kanariegeel truitje op de ge- tuigenbank zat, leek sprekend op de filmster Ava Gardner, maar de jongen, die ìn de hoek der straf- waardigen was terechtgekomen, had maar weinig van Frank Sinatra. De verhouding — als ik dat belaste woord eens gebruiken mag — was dan ook een heel andere dan bij het kunstenaarspaar. De jongen had na- melijk dezé landelijke Ava (die ove- rigens Neeltje heette) beledigd te- midden van een feestvierende me- migte. En dat was miet zo fraai ge- weest, want hij had, met een sum- miere verwiizing naar allerhand amoureuze alkefietjes, betoogd, dat Ava hard op weg was een soort par- ticuliere maatschappij tot nut van t algemeen te worden. Zijn woord- keus was iets directer geweest, z0- als de opmerkzame lezer zal begrĳ- DEN i „U hebt tegenover deze juffrouw de woorden gebezigd, die meneer de officier zoëven voorlas ?”, vroeg de rechter, i Bastiaan zei : „Indirect, maar ze had me getergd en de waarheid kan geen herberg vinden”. U blijkbaar wel’, sneerde de rechter, „want U was beschonken”. „We hadden met 6—0 gewonnen. Vandaar”. „Ik dacht, dat sport en alcohol el- kaar stecht verdroegen, maar u denkt daar blijkbaar anders over. Gaat u maar zitten”. Toen mocht _Neeltje haar zegje zeggen — en als ik heel eerlijk moet zijn — toen bleef er van de Ava Gardner-ilusie, behalve de contou- ren, maar weinig over. ,„Die knul heb me me kop gek gezeurd of ’k Bú De verkeerspolitie is al spoedig van het geval op de hoogte gesteld en een snelle motor met zijspan jaagt de vluchteling achterna. geeït een heel muziekstuk op zijn claxon ten beste, want een zware verhuiswagen zit hem in de weg. Maar gelukkig weet hij er voorbij te komen, juist op het ogenblik dat de beide verkesrsagenten geen tien meter meer van hem Sim verwijderd waren. Nu hij weer de ruimte heeft SJAIÉIE EN SIENTJE SNATER, WERELDREIZIGERS. jaagt hij zijn snelheid op tot 2 K.M. per mi- nuut en hij slaagt er nog juist in, een spoor- wegovergang te passeren vóór de bomen wor- den neergelaten. Maar de twee agenten komen cr vóór te staan en tot hun woede en spijt zien ze de auto in een stofwolk verdwijnen. zal nog heel wat moeite kosten deze woeste- ling te pakken. Het met ’m wou gaan, maar ’k mot ’m niet, weeduwel 2 . . . . Nou, op ’t fees van de club dronke we ’n besse en’k zei uit ’n gĳntje : ha die Bas!, zomaar uit ’n gĳntje, weeduwel ? Nou affĳĳn, hij greep naar me haar en dat wier bonje, want me eige knul nám dat niet, weeduwel ? Die zee : hou je vurige hande thuis. En toen zee Bas — want die wier met- een kwaad, weeduwel ? — toen zee Bas : je zel d’r gelukkig mee zijn, met die . . . . en toen allemaal van die erge woorden”. „Jaja’’, zei de rechter, om nóg er- ger te voorkomen. „Dat is genoeg. Ik dank u wel voor uw heldere uit- eenzetting”. De officier zette zijn cavalerie- stem op, want waar moet het heen, als zulke misdrijven maar voortwoe- keren ? Wat blijft er héél in de maatschappiĳj, als iedere mimaar- met-blauwe-schenen maar gaat Ta- zen en tieren op voetbalfuifjes ? Zestig gulden boete . . .. Maar de rechter keek eerst naar de beteuterde Bastiaan en toen naar de triomferend lachende Ava in het geel en hij halveerde de eis. Als ik het goed bekeken heb, gunde hij de geforceerde dame de andere helft. Ik trouwens óók ! ZESTIEN DODEN IN JOHANNESBURG Onder de negerbevolking van Jo- hannesburg in Zuid-Afrika is het op de Eerste Kerstdag tot ernstige bot- singen gekomen. Zestien negers wer- den daarbij gedood en een honderd- tal liep verwondingen op. De politie slaagde er tenslotte in de orde te herstellen en nam duizenden liters sterke drank en een hoeveelheid vuurwapens, munitie en gummistok- ken in beslag. Tanks uit Amerika te Rotterdam Daags voor Kerstmis werden uit het s.s. „Eemdijk” in Rotterdam 23 tanks van 30 ton, dik in het vet en beschermd door plastic, op spoor- wagons overgeladen. De „Arnedijk” had enkele dagen tevoren eveneens 23 tanks aangevoerd. Nederland heeft thans 126 lichte en middel- zware tanks uit Amerika ontvan- gen. In Januari 1952 worden er nog 44 verwacht. Al dit materieel is be- stemd voor de regimenten huzaren in Amersfoort. SCHAAKRUBR IEK EEN KUNSTENAAR IN ONS SPEL (Vervolg) De eerste grote wedstrijd waar- aan Morphy deelnam was het tournooi te New-York (1857). Een grote roep ging de twintigjarige jongeling vooruit en de elegante, rustige speler werd met sympa- thie ontvangen. De schitterende zwarte ogen lieten reeds vermoe- den, dat achter het ongewoon ho- ge voorhoofd een biĳzonder ver- stand zijn zetel moest hebben. Zijn schijnbaar zwakke lichaams- bouw verborg grote taaiheid en uithoudingsvermogen. De welbe- kende en zich dikwijls herhalen- de verwaandheid van het genie was hem volkomen vreemd. In de mooiste omlijsting van beminne- liikheiden bescheidenheid liet hij zijn talent schitteren. Het tour- nooi te New-York bevestigde zijn buitengewone gaven. In een vlug- ge volgorde overwon hij zijn te- senstanders en werd met spelen- de' gemakkelijkheid eerste. Groots had moeten blijven, was zijn meesters achterna gegaan. Nu hij er toch eenmaal was mocht hy wel bliĳjven en ging hij, gehurkt het nest op een tak, nieuwsgierig naar bet verdere verhaal zitten luisteren. Toen '’t meisje uitverteld was, vroeg _ zjn naïuu: hem te machtig geworden en was hij Bim wil de dieren pi- anoles geven. Eerst komt Piet Konijn. ‘Die speelt zo mooi met zijn Kleine pootjes. Bim staat naast naast BIM EN BAM Dibbel nog eens uitvoerig de richting, de punten waar ze langs gekomen was en hoe lang ze zowat onderweg geweest waren. Daarna rekende hĳ vlug uit, hoever het ongeveer was en kwam tot de conclusie dat ze met de woonwagen wel een halve dag nodig zouden heb- ben om het hunnebed te bereiken. „Kom” zei Dibbel eindelijk „we gaan en hij reikte Koldertje de hand om haar uit het nest te helpen. „Maar ik ga toch niet mee?” zei de- ze verwonderd. „Natuurlijk ga je mee, je hebt hier nu toch niets meer te ma- ken,” sprak haar echtgencot. „O, nee?”” spotte Kolderte „en ais ik verdwijn, wat weet dan vriend ekster? Dat ik bkem zijn geheim ontfatseld heb en dan krijgt hij argwaan. Dan vliegt hij als de w‚nd naar de bergpiaats en brengt de s“hat ergens anders. Leuk, he? Dan kunnen we weer. van voren af 8an beginnen.” Dibbel keek verslagen naar zijn pientere levensgezeliin en hiĳj moest toegeven dat ze geiijk had. „Maar hoe kiügen we je hier dan vandaan, je kan hier toch niet altijd blijven wonen?” vroeg hij verdrietig. „Dat - heb ik al bedacht’ sprak ”t meisje vrolijk „jullie gaan weg, bren- gen de schat in veiligheid en als dat gcheurd is ‚halen jullie me hier maar op. Onderwijl vermaak ik de ekster en zcig er voor dat hij vooral de kant van ** hunnebed niet uit gaat. Begrepen?” Dibbel begreep, hoewel hij ’t niet rettig vond haar nu alweer alleen ach- :er te moeten laten. Maar Koldertje drong hen nu snel bei nest uit en.... wacht, ik breng jul- lie een eindje weg” zei ze, en gewietst lom ze-uit de boom en vergezeide haar makkers naar de wagen. Maar; 6, schrik, daar zagen ze, toen ze terug wilde gaan, de ekster op ’t nest staan ‚terwijl hij zoekend naar alle kan- ten keek: ” hem en telt 1 — 2 —3 — 4. Dan komt de ooie- vaat, die maar met één „vinger” speelt. Tensiot- te komt Hendtik Nijl- paard. „Nee, Henk, jj mag niet spelen,” zegt Bim, J bentveerte groot.” Maar Hendrik wil be- slist ook pianospslen en gaat op het krukje zit- ten. Bang — Bang — Bang!! Hij zegt, dat hĳj een wiegelied aan het spelen is, maar daar kun- nen ze niets van _ horen. Als Hendrik klaar _is, valt de hele piano.in el- kaar, doordat hij. veel te hard op de toetsen heeft geslagen. duur. N Daar zat ze nuíals de ekster zag waar ze vandaan kwam, ging hij na- tuurlijk kijken, zou de wagen vinden en alles begrijpen. Goede raad was Volgende week verder.. Tante Ans. # 2oq_c.;m}‚m\m.e_ Box 6 Copenhogen ken? je? Keizer Karels hond? . RAADSELHOEKJE : i 1. Welke bloemen kan men niet pluk- (Margriet). 9. Hoeveel vlooien gaan er in een kop- 3. Keizer Karel had een hond. de naam in uwe mond. 4. Waarom draagt de Keizer een boord?. | (Betsie Donker). , goed, hoor, en Nieuwjaar! Ik geef Hoe heette week. Waren CORRESPONDENTIE Steno, Wat vond ik het heerlijk je brief te ontvangen, juist nu, aan het eind van ’t jaar. Dan gaan de gedachten toch zo vaak terug om te zien wat het opgelie- verd heeft aan goede en ook.... de dingen. En nu was het zo fĳn om aan jou te denken, want jij bent in ie- der geval iemand die dit jaar eigenlijk! alleen goede en mooie dingen gebracht hebt en dat is echt iets om dankbaar zijn. Het deed m’n oude hart meg gaan met je. Die foto’s wil ik dol- graag hebben, dan weet ik ook eens hoe jullie er uit zien. voor je bijdragen en verder: Gelukkig Zonnestraaltje, doen om het versje erin te krijgen. Dat hangt van de plaatsruimte af, dus kijK maar of het erin staat. Anders volgende Nu liefje, d. h. gr, ook aan Opa. kwa- ik hoop dat het zo door Hartelijk dank| Maar hij Deil. Tk zal mijn best de feestdagen gezellig? | hoor. Margriet, Deil. O, met mij gaat het erg goed en dat „Geldermalsen” was eer vergissing. Wat heerlijk dat je zwier- schaatsen hebt. Als het nu maar vrie- zen wil. Kun je al rondrijden? Dat is erg moeilijk, geloof ik, maar een prach- 4g gezicht. Je bent bijna gelijk jarig met jie Tante Ans, die is de l4e aan de beurt. Dus liefje, staan we gelijk in de krant, dáág. Betsie Donker, Hellouw. Wat was dàt een leuk verhaal dat je me daar vertel- de over de meester en de pakjes in de kastjes. Daar hoor ik van op, want ik dacht dat Sinterklaas. dat allemaal deed. zal geen tijd gehad hebben en de pakjes aan de meester gegeven heb- ben om uit te delen. dat er vrouwelijke Pieten waren en ik kan me voorstellen dat je hebt. Bedankt voor je raadsels, maar sommige hebben er al eens in gestaan, Nu lieve meid de h. gr. en ge- lukkig Nieuwiaaer! Ook wist ik niet gelachen Iwas zonder weerga. Correspondentie deze rubriek betreffende, te richten aan de redactie van: dit blad. Op de adreszijde schrijve men in de hoek „Schaakrubriek”. was zijn spel. In de opening bracht hij op de meest geschikte wijze zijn officieren in het spel. Daartoe 1et hij zich niet af- schrikken’ door een pionoffer, zelfs wanneer daar geen onmid- dellijk voordeel aan verbonden scheen. Ziĳn {ĳn positiegevoei verzekerde nem een gezond mid- denspel, waarin hij het meest ge- legenheid had tot ontplooiïng van zijn genie. De moderne school streeit er met bijna wetenschappelijke pijn- lijkheid naar een gering voordeel tot winst op te voeren. Ook Mor- phy benutte de geringste zwakte n de stelling van de tegenstan- aer om daarna. in schitterende stijl te winnen. Hij had geen uit- gesproken. voorliefde voor een of :anGere Lguur, hoogstens voor de aame, die onder zijn leiding een geweldige kracht uitoefende. In zijn spel volgde de ene prachtige combinatie op de andefe. Dikwijls konden zijn tegenstanders de dramatische gang van zijn partij- en beschouwen, de ontplooiïng, de voorbereiding der beslissende combinatie, de vlugge aanval en de catastrophe. Spoedig werd Amerika te eng voor de jonge meester. Zijn roep drong door tot Buropa en in Juni 1858 kwam hij zeif om de hem voorafgaande roem te overtref- fen. Hij wilde de wapenen krui- sen met elke schaker van naam en ieder moest zijn alles beheer- sende kracht voelen en erkennen Het eerste toneel van ziĳn op- treden was Londen, waar hij zien met Howard Staunton (kampioen van Groot-Brittannië) hoopte te meten. Doch deze ontweek de strijd en tcen probeerden de sterkste. spelers van Engeland hunne kracht; het resultaat was steeds hetzelfde: de nederlaag. Ook de beroemde uit Hongarije gekomen meester Lowenthal nam de handschoen op en deze groot- meester, die haast nog geen ne- derlaag had gekend, kreeg tegen Morphy geen been aan de grond. Want het resultaat was, dat Mor- phy van de 19 partiĳjen er slechts vier verloor. Maar in ieder gval had Lowenthal met deze vier winstpartijen een resultaat be- reikt, zo goed dat zulks zich nim- mer meer zou herhalen! Na deze nederlaag van Lo- wenthal was Staunton, de afgod van de Engelse schaakspelers, met geen enkele mogelijkheid tot een wedstrijd te bewegen. Zijn vaar- digheid om zich aan een ontmoe- ting met Morphy te onttrekken, Bij verder gebrek aan sterke tegenstanders in Engeland speekde Morphy si- multaan en blind partijen. Dat Morphy geheel speelde zonder 't oogmerk van winstbejag, bleek, toen hem in Birmingham ver- goeding werd aangeboden voon gemaakte onkosten. Hij wees_dxt aanbod af met de mededeling, dat hij amateur en geen beroeps- speler was. (Wordt vervolgd). VIER AMERIKAANSE : VLIEGERS WORDEN VRIJGEKOCHT De Amerikaanse regering heeft zich bereid verklaard de boete te betalen, die een Hongaarse commu- nistische rechtbank de vier Ameri- kaanse vliegers heeft opgelegd, die onlangs verdwaalden en door Rus- sische jagers werden gedwongen te dalen. De Amerikaanse regering heeft aan haar aanbod echter de voorwaarde verbonden, dat de vlie- gers onmiddellijk zullen worden vrijgelaten. Voor iedere veroordeel- de eist de Hongaarse regering 30.000 dollar. Tiĳdens de Kerstdagen is de ver- oordeling van de Amerikaanse vlie- gers het gesprek van de dag ge- weest in de Verenigde Staten. De „New York Times” was van mening dat het betalen van de boete de snelste en de menselijkste weg was, om de vier Amerikanen vrij te krij- gen. „Dit pleegt men ook te doen, wanneer men de levens Tedt van hen, die door kidnappers zijn ont- voerd”, schreef dit blad. De „Was- hington Post” was van mening, dat de Hongaarse satellieten van Mos- kou zelf het bewijs leveren, dat de vliegers niet moedwillig en met mis- dadige opzet boven Hongaars grond- gebied ziĳn verdwaald, ‚„anders zou hun de keuze tussen boete en gevan- genschap niet worden gelaten”, al- dus dit blad. Van talrijke particu- lieren en ondernemingen heeft de Amerikaanse regering aanbiedingen gekregen de boete van 120.000 dol- lar geheel of gedeeltelijk te betalen. De regering heeft deze echter alle afgewezen. Een half millioen Ame- rikanen van Hongaarse oorsprong had aangeboden het hele bedrag te betalen. Onder hen, die zich het meest beïjverden om de vliegers „vrij te kopen”, bevond zich Robert Vogeler, de Amerikaanse zakenman, die zelf destijds drie maanden in ’n Hongaarse gevangenis heeft door- gebracht. WEER SMOKKEL VAN KOFFIE In de afgelopen week is de smok- kelactiviteit langs de Duitse grens in Noord- en Midden Limburg sterk toegenomen. Een goed geor- ganiseerde smokkelbende heeft al verschillende malen grote vrachten koffie via het voormalige vliegveld Venlo naar Duitsland gebracht. Dit vliegveld Het gedeeltelijk op Duits en medeeltelijk op Nederlands £e- bied. Dezer dagen is een Limburgse personenwagen even over de Duitse grens bij het vliegveld met 700 kilo koffie in een grepnel blĳjven ste- ken. Wasen en koffie zijn inhanden van de Duitse douane gevallen, die echter nog geen spoor heeft van de automobilisten. Volgens de Venlose douane zijn de smokkelauto's met sneciale svijkerbakken uitgerust ten einde achtervolgende politie- en dou- ane-wasens af te schrikken. Door een druk op een knon kan de bíf- stuurder van de smokkelwaven uit de laadbak driehoekige spijkers op de weg laten vallen. Ged::rende de laatste weken heeft de Duitse douane in het Belgische en Zuidlimburgse grensgebied een record-aantal smokkelaars gepakt. De Duitse douane heschikt hier zelfs over pantserwagens. Dit maakt het risico voor de koffie-smokkelaars zo zroot. dat ze hun bakens raar Midden-Limburg hebben verzet. De koffie komt via België naar Neder- land. Smokkelaars uit die streek fungeren thans als gids voor de be- stuurders. Dronken bestuurder maakt slachtoffers Een naar de politie vermoedt dronken automobilist heeft op Kerst avond een 30-jarige man zodanif aangereden, dat hij met een zware hersenschudding in het ziekenhuis te Breda moest worden opzenomen: Kort daarop reed de woesteling îiﬂ het gehucht Wagenberg een 23-jarr ge jongeman aan. Dit slachfí:_"“ï werd dodelijk gewond. De aanrijde heeft in zeen van beide gevallen £e- stopt. Hij verdween in de richting Hoge Zwaluwe. vermoedelijk dragende e auto. d ® d), is een de letter N (nr. onbeken e donkerkleurige, lage, geslo.t.en Pe]_ sonenauto, die aan de voorzijde ‚E€eh kleurige koplichten voerde. Ged;îü_ wordt aan een Volkswagen, 5 geot of Citroën. Naar alle ‘v_?_lade schijnlijkheid werd de auto hn._d. aanrijdins aan de linker voorzij beschadigd. e a