Tekstweergave van GA-1939_MB026_15013

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
Jan. 1939 AMSTELODAMUM AMSTERDAMSCHE TOONEELHERINNERINGEIV IV. De eerste opvoering van „Vorstenschool”. Toen inde bladen aangekondigd werd, dat Multatuli, destijds wonend in Wiesbaden, naar hier zou komen, om persoonlijk de regie van zijn drama „Vorstenschool” te voeren, werd de verwachting van het kunstminnend publiek hoog gespannen. De opvoering door het Tooneelgezelschap van de Nieuwe Rotterdamsche Schouwburg- Vereeniging, onder directie van Le Gras, Van Zuylen en Haspels, had hierterstede plaats inden schouwburg „Frascati” inde Nes. Mevr. Mina Kruseman en Mej. Elisa Baert vervulden de hoofdrollen. De eerste, die (als gast) de rol van Koningin Louise speelde, was een groote majestueuse verschijning, maar beantwoordde als actrice niet aan de verwachtingen. En evenmin Mej. Baert. ') Beiden bleken te veel dilettanten te zijn. Intusschen waren de namen van die twee dames in die dagen op aller tong, ook in verband met hun strijd voor de emancipatie van de vrouw. Mej. Baert is eenige maanden na de voorstelling getrouwd, maar vond met haar echtgenoot spoedig den dood. „Vorstenschool” voldeed als tendenz-stuk zeer en werd door de dagbladpers hoog geprezen. Bij latere reprises vervulde Mevr. Cath. Beersmans de rol van Louise; Dirk Haspels bleef de vorst en Chrispijn Sr. werd Spiridio. Toen bereikte men een volledig succes. Inden Salon des Variétés. Mina Sluyters e.a. Inden Salon des Variétés inde Amstelstraat ging het na de operette „Het Parijzer leven” niet naar wensch. Er moest nieuw leven komen! Toen Désiré Corijn en zijn echtgenoote, Mevrouw Jeanette Corijn—Heilblom, het gezelschap verlaten hadden, werd dit o.a. aangevuld met een frisch, lieftallig jong meisje van nog maar 17 jaren, een jeugdige kracht, nog zonder tooneelroutine en die ook geen tooneelschool had afgeloopen. De oprichting daarvan hierterstede had eerst vele jaren later plaats. Van haar optreden ging echter al dadelijk groote aantrekkingskracht uit. Een van haar groote rollen was de titelrol inde „Gravin van de Ton”. Die titel was slechts door den volksmond gegeven, ten tijde van Bodewijk XV. De gravin was een bloemverkoopstertje, dat haar geurige en kleurige gaven ineen tentje uitstalde, hetwelk den vorm had vaneen ton. Gravin werd zij genoemd om haar gelijkenis met Dubarry, de maitresse van den Koning. Tot haar cliëntèle behoorden velen die aan het Hof verkeerden. Een hoog-adellijk jonker, tot over de ooren verliefd op haar, tracht haar voor zich te winnen, maar zij weigert uit zedigheid. Had zij misschien ook een voorgevoel van het treurig einde van Dubarry in 1793? Ook in andere stukken trad Mina Sluyters als „jeune première” op, en meestal trok de jonge soubrette volle zalen. Zoo bijv. in: „Victorine of de droom vaneen handwerkster”. Victorine is verloofd met een eenvoudigen behanger „Michel”; de huwelijksvoltrekking is reeds op den volgenden dag vastgesteld. Valsche vrienden trachten haar alsnog van dit huwelijk af te brengen; zij stellen het voor als zou dit een verbintenis zijn, die slechts zorgen en slooven belooft, zij willen haar koppelen aan een avonturier, schijnbaar een fatsoenlijk man. Victorine droomt ’s nachts een heel lange droom, met allerlei soorten van avonturen, die zich inde volgende bedrijven voor het publiek afspelen. Armoede, ziekte, roof, gevangenis en al wat dies meer zij, beleeft zij in haar droom met den avonturier. In het laatste tafreel, waarin zij droomt oud en afgeleefd te zijn, wordt zij benauwd wakker. Zij beseft nog niet terstond, dat het een droom is geweest en gaat voor den spiegel staan; zij zingt: Ja ik ben het nog, ik ben het nog, Niet langer zal ik mij bedenken, Michel mijn hand te schenken. !) Daarentegen werd D. Haspels als Koning George zeer geprezen, ook door Multatuli zelf. Red. 13