Tekstweergave van GA-1939_MB026_15013
Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
Jan.
1939
AMSTELODAMUM
AMSTERDAMSCHE
TOONEELHERINNERINGEIV
IV.
De
eerste
opvoering
van
„Vorstenschool”.
Toen
inde
bladen
aangekondigd
werd,
dat
Multatuli,
destijds
wonend
in
Wiesbaden,
naar
hier
zou
komen,
om
persoonlijk
de
regie
van
zijn
drama
„Vorstenschool”
te
voeren,
werd
de
verwachting
van
het
kunstminnend
publiek
hoog
gespannen.
De
opvoering
door
het
Tooneelgezelschap
van
de
Nieuwe
Rotterdamsche
Schouwburg-
Vereeniging,
onder
directie
van
Le
Gras,
Van
Zuylen
en
Haspels,
had
hierterstede
plaats
inden
schouwburg
„Frascati”
inde
Nes.
Mevr.
Mina
Kruseman
en
Mej.
Elisa
Baert
vervulden
de
hoofdrollen.
De
eerste,
die
(als
gast)
de
rol
van
Koningin
Louise
speelde,
was
een
groote
majestueuse
verschijning,
maar
beantwoordde
als
actrice
niet
aan
de
verwachtingen.
En
evenmin
Mej.
Baert.
')
Beiden
bleken
te
veel
dilettanten
te
zijn.
Intusschen
waren
de
namen
van
die
twee
dames
in
die
dagen
op
aller
tong,
ook
in
verband
met
hun
strijd
voor
de
emancipatie
van
de
vrouw.
Mej.
Baert
is
eenige
maanden
na
de
voorstelling
getrouwd,
maar
vond
met
haar
echtgenoot
spoedig
den
dood.
„Vorstenschool”
voldeed
als
tendenz-stuk
zeer
en
werd
door
de
dagbladpers
hoog
geprezen.
Bij
latere
reprises
vervulde
Mevr.
Cath.
Beersmans
de
rol
van
Louise;
Dirk
Haspels
bleef
de
vorst
en
Chrispijn
Sr.
werd
Spiridio.
Toen
bereikte
men
een
volledig
succes.
Inden
Salon
des
Variétés.
Mina
Sluyters
e.a.
Inden
Salon
des
Variétés
inde
Amstelstraat
ging
het
na
de
operette
„Het
Parijzer
leven”
niet
naar
wensch.
Er
moest
nieuw
leven
komen!
Toen
Désiré
Corijn
en
zijn
echtgenoote,
Mevrouw
Jeanette
Corijn—Heilblom,
het
gezelschap
verlaten
hadden,
werd
dit
o.a.
aangevuld
met
een
frisch,
lieftallig
jong
meisje
van
nog
maar
17
jaren,
een
jeugdige
kracht,
nog
zonder
tooneelroutine
en
die
ook
geen
tooneelschool
had
afgeloopen.
De
oprichting
daarvan
hierterstede
had
eerst
vele
jaren
later
plaats.
Van
haar
optreden
ging
echter
al
dadelijk
groote
aantrekkingskracht
uit.
Een
van
haar
groote
rollen
was
de
titelrol
inde
„Gravin
van
de
Ton”.
Die
titel
was
slechts
door
den
volksmond
gegeven,
ten
tijde
van
Bodewijk
XV.
De
gravin
was
een
bloemverkoopstertje,
dat
haar
geurige
en
kleurige
gaven
ineen
tentje
uitstalde,
hetwelk
den
vorm
had
vaneen
ton.
Gravin
werd
zij
genoemd
om
haar
gelijkenis
met
Dubarry,
de
maitresse
van
den
Koning.
Tot
haar
cliëntèle
behoorden
velen
die
aan
het
Hof
verkeerden.
Een
hoog-adellijk
jonker,
tot
over
de
ooren
verliefd
op
haar,
tracht
haar
voor
zich
te
winnen,
maar
zij
weigert
uit
zedigheid.
Had
zij
misschien
ook
een
voorgevoel
van
het
treurig
einde
van
Dubarry
in
1793?
Ook
in
andere
stukken
trad
Mina
Sluyters
als
„jeune
première”
op,
en
meestal
trok
de
jonge
soubrette
volle
zalen.
Zoo
bijv.
in:
„Victorine
of
de
droom
vaneen
handwerkster”.
Victorine
is
verloofd
met
een
eenvoudigen
behanger
„Michel”;
de
huwelijksvoltrekking
is
reeds
op
den
volgenden
dag
vastgesteld.
Valsche
vrienden
trachten
haar
alsnog
van
dit
huwelijk
af
te
brengen;
zij
stellen
het
voor
als
zou
dit
een
verbintenis
zijn,
die
slechts
zorgen
en
slooven
belooft,
zij
willen
haar
koppelen
aan
een
avonturier,
schijnbaar
een
fatsoenlijk
man.
Victorine
droomt
’s
nachts
een
heel
lange
droom,
met
allerlei
soorten
van
avonturen,
die
zich
inde
volgende
bedrijven
voor
het
publiek
afspelen.
Armoede,
ziekte,
roof,
gevangenis
en
al
wat
dies
meer
zij,
beleeft
zij
in
haar
droom
met
den
avonturier.
In
het
laatste
tafreel,
waarin
zij
droomt
oud
en
afgeleefd
te
zijn,
wordt
zij
benauwd
wakker.
Zij
beseft
nog
niet
terstond,
dat
het
een
droom
is
geweest
en
gaat
voor
den
spiegel
staan;
zij
zingt:
Ja
ik
ben
het
nog,
ik
ben
het
nog,
Niet
langer
zal
ik
mij
bedenken,
Michel
mijn
hand
te
schenken.
!)
Daarentegen
werd
D.
Haspels
als
Koning
George
zeer
geprezen,
ook
door
Multatuli
zelf.
Red.
13