Tekstweergave van GA-1938_MB025_13003
Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
Jan
-
1938
AMSTELODAMUM
penseel,
door
doelbewuste,
welwetende
hand
bewogeiï*,
de
laatste
streken
juist
en
raak
wist
aan
te
brengen.
Plekjes
zijn
er
ook
in
het
huis,
hoog
en
veilig
verborgen,
waar
je
heel
vroeger,
op
broeierig-heete
vacantiedagen,
kon
zitten,
uren
achtereen,
waar
je
ineen
'ast
\ergeelde
albums,
vergoorde
boeken
vond
en
las,
waar
je
plannen
maakte,
illusies
bouwde,
wegdroomend
ineen
andere
wereld
van
lang
voorbij
en
ver
toekomstig
gebeuren.
En
later,
soms
na
jaren,
kwam
je
weer
terug
op
die
plek,
waar
niets
was
veranderd.
En
je
bleef
er,
sloot
je
oogen
en
dacht
terug,
heel
Merk
en
heel
lang,
aan
een
kleinen
jongen,
die
ook
eens
hier
zat
en
die
jezelf
was
geweest.
Dan
werd
het,
alsof
al
het
oude
rond
je
herleefde,
of
je
klanken
vernam,
die
je
in
lang
niet
had
gehoord,
die
je
vergeten
was
door
al
die
jaren
en
die
plots
Weei
helder
en
zuiver
in
je
ooren
klonken.
Hoe
verschillende
gevoelens
be
-
stormden
je.
De
illusies,
de
verwachtingen
van
dien
jongen
toetste
je
aan
de
uitkomst,
ie
het
leven
gal,
het
soms
zoo
grillige
leven,
waarin
diezelfde
jongen
rijpte
tot
man
en
zijn
weg
vond.
En
die
terugtastende
gedachten,
dwalend
van
het
heden
naar
(
T
verleden,
peilden
de
verandering
in
jezelf
en
in
je
omgeving
gekomen,
ge
-
eidelijk
en
onbemerkt,
in
al
die
jaren.
Wat
toen
geen
machten
hadden
verzet,
at
sloopte
de
tijd,
maar
óok;
wat
eens
onmogelijk
scheen,
bewerkten
de
jaren.
oe
menigen
namiddag
hebben
wij
gezeten
en
gemijmerd
inde
verschemerde
Kamers,
luisterend
naar
de
vertrouwde
geluiden
van
het
huis
of
den
loomen
galm
vaneen
scheepshoorn,
buiten
inde
gracht.
En
op
winteravonden
joeg,
fluitend
en
gierend,
de
wind
inde
hooge
schoorsteenen
en
was
daar
monotoon
het
vallen
der
uitgebrande
kolen
door
het
rooster
van
den
haard.
Op
zulke
uren
kwam
heel
het
oude
leven
weer
vertrouwelijk
dichtbij,
de
zonnigheid
van
vroege
kinderjaren,
Vol
rustige
bekoring,
blijmoedig
en
warm.
ot
de
dag
kwam,
dat
ook
ons
oude
huis
het
lot
onderging
van
zijn
geslacht,
dat,
Waar
vroeger
rust
en
stilte
heerschten,
schrijfmachines
ratelden,
telefoons
rinkelden,
stemmen
gonsden,
dat
de
vensters
hol
en
levenloos
staarden
als
doode
oogen,
dat
het
daar
stond
als
een
troosteloos
karkas
met
slechts
de
fantasie
der
ermnering,
om
het
te
bezielen
en
terug
te
brengen
tot
wat
het
eens
was:
een
eel
van
jezelf.
Later
ga
je
het
dan
voorbij,
oogenschijnlijk
als
een
vreemde.
Uaar
telkens,
als
je
het
ziet,
doet
een
stille
ontroering
je
een
oogenblik
stilstaan
e
n
opzien.
En
vooral
in
het
late
uur
wordt
het
oude
huis
een
kostbaar
reliekschrijn
niet
zooveel
blijde,
dierbare,
heilige
herinnering.
Dan
spreekt
het
een
taal,
die
k
verstaat,
dan
vertelt
het
van
menschen,
die
jij
hebt
gekend,
van
ge
-
eurtenissen,
die
jij
hebt
beleefd.
En
dan
voel
je,
telkens
weer,
de
liefste
pijn,
Welke
het
leven
kent;
het
heimwee
naar
het
verleden.
oen
ik
zelf
trouwen
ging,
zochten
wij
in
nieuwe
wijken
der
stad.
Wij
zagen
dentallen
woningen:
modern,
frisch,
comfortabel,
maar
alle
hetzelfde.
Nu
zien
i
?
hooge
vensters
van
ons
huis
weer
uit
op
de
oude
gracht;
tegen
de
hooge,
olauwe
stoep
gaande
vlugge
voetjes
van
ons
kroost.
Want
over
het
jonge,
op
bloeiende
leven
van
mijn
driespan
staat
schuttend
en
veilig
het
oude
huis.
11
®
klautert
al
naar
boven,
langs
de
steil
draaiende
trappen,
op
ntdekkmgstocht.
Haar
fantasie
kan
vrij
ontwikkelen
onder
den
zwaren
balken
-
-0
j
er
van
haar
kamertje;
de
motieven
van
het
„ouderwetsche”
behang
worden
op
lange
zomeravonden
kasteden,
grotten
en
wonderlijke
verschieten,
’s
Nachts
tusschen
twee
droomen.
klinkt
het
nabije
klokkenspel;
de
kleine
denkt
aan
„het
a
mietje
inden
toren
en
slaapt
rustig
in.
En
op
feestelijke
winteravonden
fitten
wij
samen
om
den
open
haard,
kijken
in
het
vlammende
blokkenvuur
en
ertellen
de
overbekende,
maar
altoos
nieuwe
verhalen.
ijna
drie
eeuwen
oud
is
mijn
huis.
Het
is
uitstekend
bewoonbaar
en
daarbij
«eett
het
karakter
en
sfeer.
Ik
hoop
nooit
te
moeten
verhuizen.
Want
zooals
ik
?.
een
ouderlijk
huis
heb
gehad,
zoo
wil
ik
het
ook
mijn
kinderen
geven.
Mogen
•1
er
dezelfde
vreugden
aan
beleven
als
ik.
'
Fred
Thomas.
3