Tekstweergave van GA-1935_JB032_00287

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.

beide dochters, gekleed in uniform, zich gisterenavond aan het hoofd van twintig vrijwilligers der nationale garde van deze stad hebben gesteld, ieder gewapend met een geweer en patronen en eene sabel op zij. Zij hebben onze patrouille tot midden in het dorp La Plaigne (juist op de grens) geleid en zijn bij het aanbreken van den dag bij mij teruggekeerd” h Hetzelfde blad publiceerde eenige dagen later een brief, door haar broeder uit Duinkerken geschreven, waarin deze het gedrag zijner zusters afkeurde en tot Félicité zeide: ~Tes mams ne sont pomt faites pour être temtes du sang de ces laches, et au beu d armes meurtnères, elles ne dolvent temr que des couronnes civlques pour en armer le front de nos guerriers victorieux De vermaning was nutteloos. In haar voornemen gesterkt door de goedkeuring 1 P. Foucart en J. Finot, La dëfense nationale dans le Nord de 1792 a 1802, dl. I, blz. 75. Het boven - staande relaas klinkt heel wat minder romantisch dan de beschrijving, die Théophile zelve enkele jaren daarna van deze gebeurtenis gaf. „A I’lncu de notre papa, nous changlons de costume la nuit, nous nous mettions a la tête des plus courageux des gardes nationaux pour empêcher les mcursions nocturnes des ennemis. Nous avions assez d’empire sur eux tous pour exiger et en obtemr le plus profond secret sur nos démarches qui auraient certainement allarmé notre familie. Ce secret ne pouvait se taire longtemps. Voici comment il se découvnt: une nuit que nous savions que 1 ennemi devait ou voulait nous surprendre, nous nous times en embuscade a la tête de nos braves dans un endroit, oü ils devaient passer; ils arrivèrent a I’heure qui nous avait été dit; il s’engagea une action assez vive qui allarma nos concitoyens; ils s’arrachèrent des bras du sommeil et vinrent en hate vers le champ de hataille qui venait de se donner, les uns pour encourager leurs fils a deffendre leurs foyers, les autres pour leur en témolgner leur reconnaissance. Notre papa qui était du nombre des arnvants fut on ne peut plus surpris de nous voir travesties en hommes, armées de fusils et de sabres, le visage couvert de poudre, et entourées de nos voisins qui s’informaient de nos sautés. Scène indescriptible, 1 attendnssement, la crainte, la jole se peignent tour a tour sur le visage de ce bon père; il vient a nous, les bras ouverts, nous presse sur son coeur et ne peut prononcer que ces mots: je reconnais bien la mon sang. Mémoire des citoyennes Fernig d.d. 1 germmal an 111 (21 Maart 1795), berustende inde Archives nationales te Parijs (F 7 5423, dossier Fernig). Duhem maakte bij de samenstelling zijner op familie - bescheiden in het bezit vaneen zoon van Félicité gebaseerde ~notice biographique gebruik van eene minuut of copie dezer memorie, waarvan een uittreksel door hem als bijlage is opgenomen. Loc. cit., blz. 121 —122. De door mij geraadpleegde authentieke copie der memorie uit het inde Archives nationales aanwezige dossier van de Police générale betreffende de emigratie der familie Fernig bevat echter verscheidene details, welke door Duhem met vermeld worden. Het verhaal, dat Lamartme in zijne ~Histoire des Girondins”, boek XXXVI, hoofdstuk XXXIV aangaande de eerste krijgsverrichtingen der gezusters Fernig opdlscht, en dat door vele schrijvers, o.a. door Bonhomme, is overgenomen, berust kennelijk op fantasie, iets, waarover men zich bij Lamartme zeker niet behoeft te verbazen. 2 Foucart en Fmot, loc. cit., ibidem. 221