Tekstweergave van GA-1933_MB020_03076

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
AMSTELODAMUM Ter wille van de symmetrie zijn daartegenover blinde deuren met overeenkomstige decoratie aangebracht. Het gecaissonneerde plafond van de voorkamer bevat geen schilderwerk, ofschoon het er oorspronkelijk wel voor bestemd schijnt te zijn geweest, maar wellicht later verwijderd werd. De Enipire-schoorsteen is van zwart marmer met witmarmeren kariatyden. Op de echt-Arnsterdamsche binnenplaats zijn ineen sierlijke betimmering privaten en kasten weggewerkt, en in het midden is een nis met een vrouwenfiguur en een wierookvat. De marmeren trap voert met enkele treden naar de zaal die uitziet inden tuin. De wanden boven de met snijwerk versierde betimmering zijn geheel bekleed met geschilderde behangsels, gesigneerd door D. Daalders, die romantische land - schappen vertoonen met menschen en dieren gestoffeerd. Inde afgeronde hoeken zijn siervazen naar Fransche modellen aangebracht. Bijzonder fraai is het geschil - derd plafond met Mercurins en zijn gevleugelde staf, omgeven door attributen van handel en scheepvaart als een Jacobsstaf en een wereldbol. Ook troont hier Minerva, de godin der wijsheid, op de wolken. Inde „zwikken” zijn grauwtjes aan - gebracht met de emblemen van oorlog, handel en zeevaart en van muziek. Monu - mentaal is de gebeeldhouwde schoorsteen met spiegel en daarboven prijkt een schoorsteenstuk. Op het groote, veelkleurige tapijt, blijkbaar opzettelijk voor deze fraaie zaal geweven, staan Empire-stoelen met roodzijden damast bekleed. Inde slaapkamers aan den voorkant en de achterzijde ter eerste verdieping, staan mahoniehouten „hemel”-ledikanten, zooals onze overgrootouders ze kenden. Het is een voorbeeld hoe in dit huis alles gebleven is als inden tijd toen de Van Brienen’s het inde 18e eeuw bewoonden. Al het huisraad is nog aanwezig, de dam - spiegels met daaronder behoorende vaste trumeaux, een oude piano enz. Op den ruimen zolder, die blijkbaar gediend heeft voor het opslaan van koopmansgoederen, staat nog het authentieke groote rad met de touwreep, evengoed als de oude trek - mangel en de kleerenpers. En inden niet zeer grooten tuin is natuurlijk ook een, vrij goed onderhouden, tuinhuis dat versierd is met een drietal beeldjes. Het huis is geen museum, maar het geeft een volkomen bewaard beeld vaneen patricische woning omstreeks het midden van de 18e eeuw in Amsterdam. Het strekt den eigenaar tot groote eer, dat hij deze beschikking heeft willen maken om haar intact te bewaren. Ongetwijfeld zal „Hendrick de Keyser” aan zijn wensch gevolg geven om de bel-ëtage onaangeroerd te laten en bovendien de eerste ver - dieping niet voor bewoning bestemmen. De schenking getuigt van groote liefde voor Amsterdam, waar deze Lotharingsche Prins steeds gaarne verbleef, en van respect voor zijn Hollandsch voorgeslacht. DE AMSTERDAM SC [IE MON ü M ENTENTE RO RDENIN R Over dit onderwerp heeft de heer A. A. Kok, architect, secretaris van den Bond Heemschut, een belangwekkend artikel geschreven dat verschenen is in het „Makelaarsweekblad” en vervolgens in het Mei-nummer van het maandblad „Heemschut” werd overgenomen. De schrijver zet in zijn inleidende beschouwingen de wenschelijkheid uiteen van bescherming door de wet van monumenten, waarbij men dient overeen te komen wat onder monumenten te verstaan is. De Rijkslijst van monumenten van geschiedenis en kunst gaat niet verder dan 1850. Een monumentenwet bestaat in Nederland nog niet. Op het in November 1931 gehouden Internationaal Monumentencongres te Athene, dat door den schrijver werd bijgewoond, waren 24 naties vertegenwoordigd, bleek ons land eender weinige staten die zulk een wet nog niet bezaten. De eerste monumentenwet in Spanje dagteekent reeds van 1802. zij werd herzien in 1850 en andermaal in 1915. Over dit onderwerp nam het congres een resolutie aan, waaruit valt op te maken dat het overal hetzelfde 76