Tekstweergave van GA-1927_MB014_02057

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
AMBTELODAMUM bewondering voor het werk van den ar - chitect A. J. Kropholler, in het bizonder voor zijn ontwerp voor de B. K. kerk in Linnaeushof inde Watergraafsmeer. De aanhef luidt: ”1 may perhaps be too enthu - siastic, but my veneration for the art of Mr. Kropholler is as great as for beauty itself.” De geniale Berlage was de baan - breker, maar op de door hem gelegde fundamenten bouwde Kropholler het ge - bouw van zijn persoonlijke kunst. Geen bouwwerk van Berlage, hoe karakteristiek en volmaakt van lijn het ook moge zijn, geeft ”the poetic and refined enjoyment, the deep emotion, Kropholler’s creations do”. De auteur citeert dan een oordeel van Just Havelaar, die Kropholler’s scheppin - gen vergeleek bij de bouwwerken der be - ginnende Gothiek. Verder bespreekt hij de bizondere verdienste van het werk van dezen modernen bouwmeester: ”Krop - holler’s highest merit probably is the abdi - cation of his personality, the absolute con - trei of his Creative mind, subjecting any - thing, where necessary, to the practical side. He is as great as simplicity is”. Ka al wat hij reeds bouwde —in den tekst zijn afbeeldingen vaneen school in Rotter - dam opgenomen zal de ontworpen kerk in het Linnaeushof ”bring us to the top of Parnassus. Is this church not like a dream from the far off Middle Ages, though absolutely personal in vision and concep - tion?” Motu Proprio, blijkbaar een Neder - lander, besluit: ” Kropholler will spread the glory of our reputation as an artistic nation far beyond the narrow limits of this smal! country”. H. van dee Bijll. Het veesje van den haan. De heer G. J. J. Bührmann zendt ons een versje, dat volgens ouderen hier als aftelrijmpje in zwang moet zijn geweest. Inde bekende series van Van Vloten of bij andere ver - zamelaars van baker- en kinderrijmen, komt het niet voor. Het draagt het kenmerk van oude herkomst, maar als bij zoovele der - gelijke rijmpjes, zal het bezwaarlijk zijn een bepaalde beteekenis aan te wijzen. Ook de oude brouwerij de Haan en Sleutels op de Gelderschekade (dit maandblad 1916, bl. 99), heeft er niets mee te maken. Hier is de sleutel van den liaan, Die op zijn poolen niet kan staan. Hij kan dragen op zijn kam Harelem en Amsterdam. Hij kan dragen op zijn vlerken Home met zijn zeven kerken. Zonder ons zelf aan gissingen te wagen, hebben wij ons gewend tot dr. G. J. Boekenoogen te Leiden, bekend deskun - dige op dit gebied. Hij is zoo welwillend geweest een onderzoek in te stellen en ons het volgende te schrijven. Het rijmpje is eender varianten vaneen oud lengenrijm, dat in verschillende deelen van ons land bekend is. Het werd gebruikt bij het pandverbeuren, waarbij men met een sleutel inde hand een of meer regels, en ten slotte het geheele rijm, opzegt en den sleutel aan zijn buurman overgeeft, die de woorden zonder fout moet herhalen en daarna den sleutel verder geven. Het is dus een nazegrijm met allerlei onmoge - lijkheden evenals inde rijmen van den sleu - tel van de Muiderpoort, den sleutel van Sint Andries, van de gekropte dxrif en meer dergelijke. Een andere lezing is: Hier heb je den sleutel van vaders hoenderhok. In dat hok daar zit een haan, Die kan dragen op zijn kam Harelem en Amsterdam, En op zijn sporen Enkhuizen en Hoorn, En op zijn rug Gent en Brug, Brugge en Gent En alle steden daaromtrent. en: Hier is de sleutel van den grooten rooden haan Hij kan niet lang meer op zijn pooten staan. In zijn rechterpoot Draagt hij een korfje met roggebrood. Aan zijn linkerbeen Draagt hij een hengel Met een bengel Vaneen slijpsteen. En op zijn kam Heeft hij heel Haarlem en Amsterdam. Ook van het eerste rijm bestaat een uit - voeriger lezing, die voortgaat: Hij kan dragen op zijn vlerken Rome met zijn zeven kerken, Hij kan dragen op zijn staart Een oud wijf met een vlasbaard. En dat oude wijf met een vlasbaard heeft een man, 57