Tekstweergave van GA-1924_MB011_00028

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
AMSTELODAMUM verachtelijkere mets lagers kan worden uitgedacht, dan dat zijne medeburgers hem aanschouwen als eenen getabberden roofvogel, bij wien zij zich niet dan met zekeren angst en schrik vervoegen, vreezende dat hij, door gouddorst weggesleept geene onrechtvaardigheden onbeproefd late: en daJ daarentegen niets bazSnwel’k'ÏTd medeburg f s zl J ne gematigdheid alomme met lof uit - bazuinen, welk goed gerucht en hoogachting weldra het gevolg hebben zal dat ziin “ S tó h » ra h" “ j V “ t f heel ' S,ad " Na w^d.„ B tó“gd. de rSLair den toehoorders zijn dank, en eindigde hij met een gebed. eeJmaüwn! Z D ° 6len ? P Singel (thans de Universiteitsbibliotheek) een maaltijd aangericht waaraan de leden der rechterlijke macht, de advocaten en enkele andere genoodigden deelnamen. Voor den jubilaris prijkte op den disch de Tempel der Gerechtigheid. „Deze maaltijd, zoo schreef Vander Linden zelf, was g ootsch en prachtig, het zij men de sierlijke inrigting der eetkamer en -tafel het zij de verscheidenheid der spijze naar mate van het winter-saisoen, het zij de lekkere en uit - mtS bel dm /’ beS " e ’’ Na het ™de van het eerste gedeelte van den vertrek WeR n ? f n °° dlgdcn ZlCh eenige «ogenblikken ineen aangrenzend zelf ons wrtïTen 11 “ J J teru S keer aan d « tafel kregen, moge de jubilaris „Toen men inde eetkamer terug kwam, vcrwagte ieder een na-gerecht te aan - schouwen het welk van het geen daar toe behoort op de beste wijze was voorzien • maar niets van dat alles Geene lekkernijen, geene vruchten geene gebakken, geene tot f w n eltoonde " Zlch /oor het oog. maarde geheele tafel, van het bovenste ia, ° nderSte gG , deePe lag vol met eene g roote Partij boeken ; boeken in vorige jaren door mij m druk uitgegeven. Deze boeken nu waren zoodanig ingerigt dat die e n e dê lJ L d de Üt h S tT Ch V( T to f onden ' terwl J l het ov cnge gedeelte van Lef boek diende om de schotels van het nagerecht te overdekken. Door dit fraaij kunstwerk b6t °° g misle * d 1 waarom de Franschen aan zulk een kunstwerk niet oneigen - rTchtte r°P ZlJn i? n aam ™ n , surpriSe te geven ”- Nadat het *i s was rondgediend, richtte rar. Provo Kluit „m de latijnsche tale” een „heil- en gelukwensch bij den poculum doctrmale tot den jubilaris. Onmiddellijk daarna sprak Van Hall een „feest - zang uit, waarvan het laatste couplet luidde : Wij allen brengen, blij te moe, Aartspriester ! u den feestkelk toe, Gevuld uit reine schalen ; Traag rijze een vrucht’bre levenszon, Steeds schittrend opwaarts, tot haar’’ bron, Om daar meer schoon te pralen ! st,ÏTL Werd ? e m' empel dCT Gerechtighe id, die schijnbaar op een marmeren voet - ?uSt Meriin d 6 ’ en £ U ? rt ° onden zich de werken va " den beroemden franschen jurist Merhn die door Kluit, alweer met een gedicht, aan Vander Linden werden aangeboden Nadat de jubilaris bedankt had, moest ieder der gasten het voor hem iggend boek openslaan, en den titel overluid oplezen : „welk geheel onverwacht en voor den heer Vander Linden zoo vleijend als vereerend bedrijf, zijne aandoening met weinig vermeerderde, en de opgeruimde feestgenooten tot verhoogde vreugde opwekte . t Was inderdaad een aardig bedachte attentie. j ' r • \ ndera ™- gaf daarna in dichtmaat een overzicht van al deze werken van Van der Linden. Nog vele toasten volgden, tot dat tegen elf ure de ruim tachtig aanzittenden huiswaarts togen. ë HWHn Merh n Vemam ; dat men zi J ne werken als geschenk had uitgekozen, betuigde hij zijne waardeenng, door er een paar nog ontbrekende deelen bij te voegen. Bildere 20